De straat ontleent haar benaming aan het gelijknamige gehucht, een landelijke, oude woonkern ten oosten van het dorpscentrum: in de 19de eeuw werd deze omgeving beheerst door twee grote pachthoven waaronder het 'Van Agter Hof', zie Vandermaelenkaart (1836). Voorts zouden er in deze omgeving ook veel daglonerswoningen geweest zijn; vele van deze woningen waren opgetrokken uit zandsteen afkomstig uit de lokale 'scheysputten'. De benaming 'broek' verwijst vermoedelijk naar de moerassige karakter van deze omgeving nabij de Kleinebeek.

De Imbroekstraat vertrekt van aan de Spoorwegbrug bij het begin van de Hoogstraat en loopt in zuidoostelijke richting tot aan de Hector Henneaulaan, maakt vervolgens een knik van 90 graden in oostelijke richting en doorkruist het gehucht Imbroek tot aan de Michielsstraat.

Tot vandaag behield een groot deel van de bebouwing haar kleinschalig karakter. Een aantal kleinere hoeves die bij de eerste inventariscampagne halverwege de jaren 1970 werden geregistreerd zijn inmiddels gesloopt. De 'Hoeve Penninckx' op nummer 65 was tot voor kort nog een vrij gaaf voorbeeld van een doorsnee-hoeve met uitzicht uit het begin van de 20ste eeuw met veelvuldig gebruik van de lokaal ontgonnen zandsteen vooral in de bijgebouwen die inmiddels werden gesloopt.

Ook in deze straat zijn er voorbeelden te vinden van de voor de regio typische, gecementeerde geveltjes met uitgewerkte vensteromlijstingen uit het einde van de 19de of het begin van de 20ste eeuw, zoals het nummer 57 hoewel zeer eenvoudig in uitwerking (renovatie is aan de gang, maart 2014).

Een aantal sterk verbouwde woningen van breuksteen in plaatselijke zandsteen (Brusseliaan), met oude doch moeilijk te dateren kern, wegens de te ingrijpende aanpassingen.