Tot in de 17de eeuw agrarische omgeving met verspreide hoeven. De eerste aanzet tot woonuitbreiding werd vermoedelijk gegeven in de tweede helft van de 17de eeuw door de oprichting van het klooster. Begin 19de eeuw gekenmerkt door talrijke kleine huisjes, die bewoond werden door textielarbeiders. De Molse lakenindustrie ontstond in de 14de eeuw en bereikte haar hoogtepunt tijdens de Franse overheersing; in de loop van de tweede helft van de 18de eeuw moest het kleinschalige textielambacht plaats ruimen voor de grootschalige productie; hiervoor werden vele arbeidskrachten aangetrokken. De Rozenberg groeide uit tot een proletarische wijk.

Thans vrij lange straat met belangrijke handelsfunctie, tussen het centrum en het gehucht Ginderbuiten. Eén van de dichtstbevolkte wijken van de gemeente, gekarakteriseerd door een zeer heterogene lintbebouwing vanaf circa 1900, bestaande uit burgerhuizen afgewisseld met kleine arbeiders- en dorpswoningen: onder meer de nummers 10-12, burgerhuizen uit het eerste kwart van de 20ste eeuw in spiegelbeeld met kleurrijke tegelfries, nummer 8 en nummer 129 beide 1930 gedateerd; de nummers 151-153 opgebouwd in spiegelbeeld met schuingeplaatste deuren, uitgewerkt als één portaal en geregistreerd op het kadaster in 1933. Enkele panden behielden hun oorspronkelijke pui, onder meer nummers 23 en 27. De nummers 31-33 uit het tweede kwart van de 20ste eeuw vertonen reminiscenties aan de nieuwe zakelijkheid, evenals de nummers 100-102, gebouwd als "commerciehuizen", waarvoor bouwaanvraag van 1933.

Ter hoogte van nummer 54 bevindt zich de Heilig Hartkapel: voorheen een eenvoudige pijlerkapel geschonken door de inwoners van de Rozenberg in 1926; als arduinen frontonkapel vernieuwd in 1946, zie opschrift.