Van de Grote Markt naar de grens met Frankrijk. Vroeger tot de Oude Leiestraat. Oudste vermelding gaat terug tot 1571.  In de tuinen van verschillende woningen bevinden zich de restanten van de oude vesting van Menen aangelegd tijdens het Hollandse bewind en beschermd bij M.B. van 13 december 1991: nummer 90, bastion nummer 10; nummer 93 met kazemat deel uitmakend van bastion nummer 10, eenbeukige bomvrije kelder onder bakstenen tongewelf met rechthoekige plattegrond, haaks gelegen op de Rijselsestraat; nummers 102 en 104 restant van courtine tussen bastion nummer 10 en nummer 11 en met kazemat ingebouwd in de bakstenen vestigingsmuur; nummer 108 restant van een vestigingsmuur, vermoedelijk uit de periode van Vauban.

Lange, vrij smalle straat met licht gebogen tracé. Halfweg doorsneden door de Leie overbrugt door ijzeren brug. Tot de Waalvest klimt de bebouwing op tot de 18de eeuw en wordt het straatbeeld voornamelijk bepaald door bepleisterde lijstgevels. Vanaf de Oude Leielaan en voornamelijk vanaf de Leie, wordt het straatbeeld voornamelijk bepaald door interbellumarchitectuur. Hoofdstraat met voornamelijk commerciële functie: handelswoningen en herbergen. Daarnaast, voornamelijk in het eerste straatdeel openbare functie met name de Sint-Jozefskliniek en de Sint-Jozefsschool, de Sint-Vedastuskerk en het stedelijk museum.
In beperktere mate ook woonfunctie, al dan niet in combinatie met commerciële functie, met een grote sociale verscheidenheid en naar het straateinde en de grens met Frankrijk toe gedomineerd door arbeidershuizen. Ter hoogte van de brug, als kapelletje uitgewerkte elektriciteitscabine.

Basisbebouwing: rijbebouwing met breedhuizen met variërende gevelbreedte en van twee à drie bouwlagen onder pannen zadeldaken.
Typische einde 19de-eeuwse en begin 20ste-eeuwse bebouwing getypeerd door bepleisterde gevels onder meer horizontaal belijnd door schijnvoegen: nummers 27, 35, 42, nummer 48a met uitgewerkte sluitstenen en kroonlijst, nummer 50, 61, 67, 74, 76, 96, 255 en 269 vermoedelijk met oudere kern.
Bebouwing met typisch bakstenen parement verfraaid door het gebruik van sierbaksteen en/of tandfriezen onder meer nummers 32 (1928), 148, 204, 206, 208, 228, 230, 235 en 273, diephuis van 1894, naar ontwerp van Fr. Berdal (?).
Enkele gevels aansluitende bij de traditionele baksteenarchitectuur onder meer nummer 89, nummer 232 met fries van cementtegels, nummer 260 van 1879.
Tal van interbellumgevels getypeerd door de art-deco-invloeden: nummers 58, 60, 81 en 83 van 1932, naar ontwerp van R. Vanassche (aannemer, Menen), 105, 110, 112, 116, van 1934, naar ontwerp van G. Boghemans (Menen), 118 (?) van 1934 naar ontwerp van E. Van Riet (Wervik), 137 (?) van 1936, naar ontwerp van G. Boghemans, 221, 240 met vernieuwd parement van 1935, naar ontwerp van D' Hallewin (Menen), 290 met vernieuwde pui uit de jaren 1930.
Bebouwing uit de jaren 1930 aansluitende bij de nieuwe zakelijkheid, onder meer nummer 15, met rechthoekige erkers met aansluitend balkon met buisprofiel; nummer 103 van 1933, naar ontwerp van H. Viaene (Ieper), getypeerd door strak uitgewerkt parement van gele baksteen verlevendigd door de strekse verbanden.
Ook verschillende panden uit de jaren 1940 onder meer nummer 19 van 1941, naar ontwerp van H. Duquenne, nummer 43 getypeerd door de langgestrekte vensters in omlijsting van bruingeglazuurde tegels.