Van Alfons Pieterslaan naar Spoorwegstraat. Aanleg kadert in eerste fase van westelijke stadsuitleg volgens plan van L. Crépin van 1867. Rechtlijnige straat met rijbebouwing. Dominerende woonfunctie; ook locatie van blikvangend P.M.M.K. (zie nummer 11), enkele kunstgalerijen en Muziekconservatorium (zie nummers 34-36).

Basisbebouwing klimt op tot circa 1900. Veelal eclectische enkelhuizen - voornamelijk neoclassicistisch getint - met souterrain, twee à drie bouwlagen en twee ongelijke of drie traveeën onder zadel- of mansardedak (nok evenwijdig met straat). Gecementeerde en beschilderde lijstgevels zie onder meer nummers 3, 14, 24, soms als samenstel zie onder meer nummers 23-25, nummers 34-36 getypeerd door dakkapellen met divers fronton. Sporadische parementen van geglazuurde bakstenen zie nummers 8, 27. Nummer 41: donkere bakstenen lijstgevel met zigzagmotief onder de kroonlijst. Brede venstertravee meestal als risaliet gemarkeerd door balkon en/of erker; bel-etagevensters met gietijzeren leuning. Nummer 44: mezzaninovensters tussen uitgelengde versierde consoles.

Voorts ook aangepaste panden. Nummers 6, 26: appartementsgebouwtjes - behouden schaal - met vier bouwlagen en onder meer achteruitwijkende dakverdieping, uit jaren 1950-1960; nummer 26 met trapkast van glasbeton.