Van Hendrik Serruyslaan naar Leopold I-plein; tussen Leopold II-laan en Léon Spilliaertstraat begrensd door het Leopoldpark ten zuiden. Zogenaamd naar Oostends burgemeester van 1882 tot 1887; oorspronkelijk "Chaussée de Nieuport". Aanleg kadert in de eerste fase van de westelijke stadsuitleg volgens plan van L. Crépin van 1867 met het Leopoldpark als kern en vanaf 1874 gerealiseerd door Delbouille.

Rechtlijnige straat met rijbebouwing van drie tot zeven bouwlagen al of niet met terugwijkende dakverdieping. Oorspronkelijke residentiële functie, voornamelijk ter hoogte van het Leopoldpark, onder meer nog gekarakteriseerd door een herenhuis uit het laatste kwart van de 19de eeuw (zie IJzerstraat nummer 1), nu echter voornamelijk door appartementsgebouwen van het type residentie waarvan de oudste opklimmen tot circa 1950 en naar verluidt onder meer naar ontwerp van architect G. Boutelier (Oostende) zie nummer 19 zogenaamd "Residentie Mayfair" getypeerd door arduinen bekleding voor begane grond, neoclassicistisch getint portaal omlijst door gecanneleerde pilasters onder kroonlijst, en gietijzeren vensterleuningen met vorkmotief.

Resterende oorspronkelijke bebouwing uit eind 19de eeuw; lijstgevels met neoclassicistische inslag zie nummer 14. Ook enkele eclectische en art-decogetinte panden uit interbellum zie nummer 49 met gebogen fronton en erker.