Landelijke weg die volgens een kronkelend tracé door de Hoge Moere loopt, van de Mareweg tot aan de grens met Sint-Pieters. Daarbij loopt de weg net ten noorden van de voormalige Grote en Kleine Molen (zie Biezenweg), waarnaar de weg is genoemd. De eerste vermelding van de weg dateert van 1348, de eerste vermelding onder deze naam is van 1496. Op de kaart van Ferraris (1770-1778) is westelijke deel tot aan de Magdaleenahoeve aangeduid als smalle voetweg afgezoomd met bomen (zuidkant). De straat wordt getypeerd door de aanwezigheid van twee kapellen: het eerste bij de kruising met de Mareweg (zie Mareweg), het tweede bij de brug over de Blankenbergse Vaart. Beide kapellen worden al op de Ferrariskaart (1770-1778) aangeduid.

De bebouwing bevindt zich allemaal ten zuiden van de weg en bestaat uit hoeves met minimaal 18de-eeuwse kern, meestal te bereiken via een vrij lange erfoprit, voorbeeld nummer 1, langgeveltype dat volledig is vernieuwd. Op de Atlas der Buurtwegen (circa 1845) wordt ten noorden van de weg, ter hoogte van de Kapellebrug, heel duidelijk "'t Walleke" aangeduid, een cirkelvormige hoogte, tot in de eerste helft van de 20ste eeuw met bomen beplant. Deze site gaat terug tot het gelijknamige leen (vanaf 15de eeuw), bestaande uit een cirkelvormig omwalde hoeve.