Deel van de oorspronkelijke duinenwegel langs de Papenpolderdijk en de voornaamste verbindingsweg naar de Mager Schorre en de Graaf Jansdijk. Voorheen "Dorpsstraat", sinds 1866 De Judestraat, genoemd naar bewoner Jacob De Jude, herbergier en barbier. Tot in de 19de eeuw landelijke bebouwing bestaande uit kleine, losstaande hoeves. Eind 19de eeuw-begin 20ste eeuw evolutie naar aansluitende dorpsbebouwing met huizen van twee bouwlagen en twee traveeën, voornamelijk geconcentreerd aan de noordzijde van de straat. Van deze bebouwing zijn nog heel wat voorbeelden, vaak met puntgevel, voorbeeld nummers 17 en 28, dorpswoningen met gecementeerde puntgevel, nummer 17 met sterk terugwijkende rooilijn; nummers 66 en 88, bakstenen puntgevels met banden van geglazuurde baksteen, nummer 66 met een extra voordeur naar tuin, zoals bij veel huizen in deze straat, nummer 88 met heel mooi bewaard schrijnwerk. In het interbellum wordt de rijbebouwing aangevuld met huizen in dezelfde bescheiden schaal, voorbeeld nummer 22, met lichte art-deco-inslag. In de jaren dertig wordt in een dorpswoning een "Cabaret Artistique" ingericht, de latere "De Hoeve", een bekende dancing vóór de Tweede Wereldoorlog, huidig nummer 57, nu gerenoveerd met behoud van de landelijke voorgevel. Aanpassingen van gevels en inpassing van nieuwe huizen vanaf de jaren 1950. Nummer 64, nieuw gebouwd pand naar ontwerp van Knokse architecten P. De Bruycker en I. De Brock, waarin Stichting Luc Peire (schilder, 1916 - 1994) is ondergebracht. De Judestraat bleef tot in de jaren 1980 de uitgaansbuurt van Knokke.