Plein bij de nieuwe kerk "Onbevlekt Hart van Maria en van Margaretha", gebouwd in 1958. Genoemd naar pastoor Juliaan Opdedrinck (1851-1921), de eerste historicus die zich met de geschiedenis van Knokke bezighield ("Knocke, histoire et souvenirs"). Waar de Koningslaan uitkomt op het plein is een parkje ingericht: op deze plaats stond vroeger de molen van bakker Lievens (1855-1932), één van de bekendste elementen van het vroegere dorp. De molen wordt gebouwd circa 1855 en moet in 1932 verdwijnen bij de aanleg van het eerste station van Knokke. Wordt als siermolen heropgebouwd op een privé-domein in de Boslaan; opgeknapt in 1974 (Het Zoute). Een ander bekend herkenningspunt van het verdwenen dorp Knokke is de Sint-Margarethakerk, waarvan enkel de toren met zonnewijzer nog overblijft. Op de plaats van de huidige toren wordt reeds in de 13de eeuw een kapel ingeplant, aan de zuidelijke rand van de duinen. De kerk bevindt zich tot in de 19de eeuw aan de noordelijke rand van het dorp, aan de rand van de duinen, zie Ferrariskaart (1770-1778), kaarten M.C.I. 1875, 1889. Pas met de ontwikkeling van Knokke als badstad, verplaatst het zwaartepunt van Knokke zich naar het noorden, langs de Lippensweg (vroegere Zeeweg), waardoor het kerkje helemaal in het zuiden van Knokke komt te liggen. De kerk blijft tot in de jaren 1930 parochiekerk van Knokke. In 1933 wordt in de verkaveling van het consortium Verwee-Van Bunnen-Dumortier een extra kerk voorzien voor de vele badgasten, de Heilig-Hartkerk.