Lange rechte noord-zuid as doorheen Het Zoute, van het Caddiespad ten zuiden met een v-vormige splitsing uitkomend op de Kustlaan ten noorden. Voorheen zogenaamd de Denneboschdreef. In de eerste helft van de 19de eeuw ontwikkelt zich het oude oorspronkelijke Zoute, een gehucht met als kern een groepje huizen ten noordwesten van de Sparrenlaan, in de driehoek gevormd met huidige Emile Verhaerenlaan en Amerikapad. Aanleg van de dreef bij de initiële uitbouw van Het Zoute, meer bepaald het deel ten noorden van de Zoutelaan vanaf 1910 door aannemer F. De Cuypere; het deel ten zuiden van de Zoutelaan wordt aangelegd in 1929. Wordt aangelegd als hoofdas in de villawijk bestemd voor snelle verbindingen en doorgaand verkeer, haaks aansluitend op de andere hoofdas namelijk de Zoutelaan. In 1925 bouw van de Dominicanenkerk of het "Zoutekerkje" naar ontwerp van architect J. Viérin (Brugge) aan de oostzijde van de dreef recht tegenover de rijbebouwing op de plaats van het oude gehucht. De villa "Maeger Scorre" aan het zuidelijke uiteinde van de Sparrendreef (Caddiespad nummer 14) van 1928 wordt aangekocht door de "Knocke Golf Club Soc. Coopérative" en doet dienst als clubhouse en secretariaat. Na de afschaffing van het golfcircuit aan de Lekkerbek in 1952 krijgt de Golf Club een ingang langs de Sparrendreef.

Enerzijds bestaat de huidige bebouwing uit aaneengesloten rijbebouwing teruggaand op de site van het oude gehucht, met name aan de westzijde ten noorden van het Amerikapad (vanaf nummer 72). Rijhuizen voornamelijk daterend uit de eerste helft van de 20ste eeuw; thans vaak met begane grond verbouwd tot horecagelegenheid of handelszaak. Deze huizen vormen dan ook samen met de ertegenover liggende Dominicanenkerk en de pastorij als het ware een "dorpssite" in het centrum van de villawijk. onder meer nummers 88 en 96 opgetrokken in cottagestijl, zie in aansluiting bij de bebouwing in de villawijk. Nummer 98 éénlagig witgekalkt huisje onder pannen zadeldak uit het begin van de 20ste eeuw, voorheen "Café Zeeland", thans "restaurant Cantharel".

Anderzijds losstaande villabebouwing vnl. daterend uit het eerste en tweede kwart van de 20ste eeuw. Opgetrokken in cottagestijl zijn onder meer nummer 50 met typerend gebruik van muurankers, ijzerwerk en getrapte consoles; contrast tussen vlakke delen en eerder zware uitbouwen. Nummer 51 villa "Manoir St. Catherine" van 1933 naar ontwerp van architect F. Vervalcke, thans sterk gerenoveerd (schrijnwerk, parement). Van dezelfde architect nummer 58 villa "La Pailtote" met geschilderde ruwhouten gevelvelden. Nummer 106-108 gekoppelde villa "Sunny Dream / Laagland" , evenwel zwaar verbouwd (voorportaal, raamindelingen). Art-decogetinte villa's bijvoorbeeld nummers 56 en 60 "Cantemerle" met ruw bepleisterde bovenbouw op onbeschilderde bakstenen onderbouw; nummer 62 villa "Magali". Nummer 66 aan de hoek met Hollandspad villa "Le Mazet" opgetrokken als dokterswoning naar ontwerp van architect Ysaby van 1932, eenvoudig en strak van vorm met kroonlijsten die deels in gevelveld priemen. Nummer 67 aan de hoek met Waalspad villa "Pahuliste", sterk horizontaliserend uitgewerkt; typerende brede platte consoles en gebruik van geglazuurde tegels. Nummer 70 aan de hoek met Prins Karellaan, opmerkelijk hoekcomplex "Norval", met centraal strak uitgewerkte bepleisterde lijstgevel tussen twee cottage-getinte bakstenen volumes met puntgevel. Daar tegenover als "pendant" gelegen hoekcomplex nummer 71 aan de hoek met Prins Karellaan van 1931 naar ontwerp van R. Heyneman, thans vernieuwd. Aanleunend bij de zogenaamd landelijke stijl, onder meer nummer 52 "Tanagra"; nummer 61 villa "Tristan" met rieten bedaking; nummer 69 aan de hoek met Waalspad villa "La Manoir" naar ontwerp van architect R. Heyneman. Een zeldzaam voorbeeld van een villa in zuiver modernistische stijl in deze villawijk is nummer 44 "Villa Paquebot" van 1935 naar ontwerp van architect L.H. De Koninck. Recent gebouwd in aansluiting met de oudere bebouwing zijn nummers 10-24 zogenaamd "Domaine de l' Ermitage", een groep achterin gelegen villa's.