Drukke straat met gebogen tracé en verspringende rooilijn; loopt van het Sint-Romboutskerkhof naar de vroegere stadspoort, de zogenaamde "Sint-Katelijnepoort" (13de-eeuws) afgebroken in 1811. Sinds de middeleeuwen één der belangrijkste stadsaders in de radioconcentrische aanleg (voormalige baan Asse-Antwerpen).

Oorspronkelijk gekruist door de Melaan tussen nummers 18 en 20 en 19 en 21 met de Stalle of Horenbrug, gedempt in 1910; tussen nummers 41 en 43 bevond zich de zogenaamde "Stadsheimelijkheid", zo genoemd omdat de stad er in 14de-15de eeuw latrines liet bouwen ten behoeve van de talrijke pelgrims. Hier bevond zich de zogenaamde "Olifantsbrugghe" of "Hondsbrugghe". Halverwege de straat komt een zekere verbreding (oostwaarts) met het Sint-Katelijnekerkhof en de Sint-Catharinakerk.

Eertijds bij voorkeur bewoond door schilders, beeldhouwers en ook klokkengieters. Vanaf de 19de eeuw vrij drukke winkelstraat. Straatbeeld heden bepaald door schakering van doorsneearchitectuur, voornamelijk lijstgevels uit het einde van de 18de of uit de 19de eeuw met zeer gevarieerde gevelbekleding en kwaliteitsvolle gevels die de evolutie van de privé-architectuur duidelijk illustreren. Totale verwaarlozing en verval bedreigen spijtig genoeg enkele van deze waardevolle panden. Enkele gevels verbergen nog oude kernen herkenbaar door de dakhelling, nokrichting en verankering (nummers 3, 4, 5, 7, 9, 25, 84, 86, 102, 109, 124, 130, 132, 153 en 157). Straatbeeld op sommige plaatsen verstoord door nieuwe bouw. Karakteristiek is de behouden pandenindeling van oude diephuizen, meestal aangepast in de 19de eeuw.