Van de Doorniksesteenweg naar de Doornikserijksweg. Met zijn 46 meter hoogte vormt 't Hoge het hoogste punt van Kortrijk. Tot 1918 vestigingsplaats van een staakmolen zogenaamd "Molen van Tiberghien". Zeer gediversifieerde functie eigen aan een steenweg. Zowel woonfunctie, commerciële functie met groothandelszaken en kleinere bedrijven en een verzorgende functie ("Home 't Hoge", nummer 57). Het hoogste punt van de steenweg wordt gemarkeerd door de watertoren van 1935, type D2 (1000 kubieke meter).
Het straatbeeld wordt enerzijds getypeerd door rijbebouwing en anderzijds naar de grens toe door losstaande bebouwing. Tal van arbeiderswoningen uit de eerste helft van de 20ste eeuw, van één bouwlaag en twee à vier traveeën onder meer nummers 32-34, 38-40, 48-50 en 70. Ook verscheidene villa's uit de jaren 1930 en 1940 en recentere woningen. Nummer 55, typische villa van 1946, naar ontwerp van P.A. Pauwels (Kortrijk). Witgeschilderde baksteenbouw onder hoogopgaand zadeldak (leipannen).
Stadsarchief Kortrijk 228, nummer 730/46; 229, nummer 844; 229, nummer 11792.
Konfrontaties in Moderne Architectuur. Een "promenade" in en rond Kortrijk, Kortrijk, 1990, p. 86.
VAN CRAENENBROECK W. (red.), Eenheid in verscheidenheid. Watertorens in België, Brussel, 1991, p. 176.
VAN HOONACKER E., Duizend Kortrijkse straten, Kortrijk, 1986, p. 480-481.
Bron: DE GUNSCH A., DE LEEUW S. & METDEPENNINGHEN C. met medewerking van CALLENS T., SCHEIR O & VAN DEN MOOTER M. 2005: Inventaris van het bouwkundig erfgoed, Provincie West-Vlaanderen, Gemeente Kortrijk, Deel IA: stad Kortrijk, Straten A-K, Deel IB: stad Kortrijk, Straten L-Z, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen WVL5, onuitgegeven werkdocumenten. Auteurs: Callens, Toon; Scheir, Olivier; Van den Mooter, Maarten; De Gunsch, Ann; Metdepenninghen, Catheline; De Leeuw, Sofie Datum: De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
