Van de Grote Markt naar de Groeningestraat. Maakt van oudsher deel uit van het stratenpatroon van de stad. De oudste vermelding als "onser vrauwen strate" gaat terug tot 1425. Vermoedelijk werd de straat aangelegd tussen 1410 en 1414. Tot 1392 was ter hoogte van de straat het eerste kasteel van Kortrijk gevestigd. Het kasteeldomein werd in 1410 geschonken door Jan zonder Vrees aan het kapittel van Onze-Lieve-Vrouw, op voorwaarde dat er een straat doorgetrokken zou worden van de Grote Markt naar de Kanunnikenpoort. Het hele domein werd vanaf 1415 systematisch verkaveld. De kopers van de percelen waren te zoeken in de kringen van de geestelijkhied, de adel, overheidspersonen en mensen uit bestuurlijke kringen. In 1481 schonk op haar beurt het kapittel de straat aan de stad op voorwaarde dat ze geplaveid werd. Sporen van de middeleeuwse stadsaanleg zijn nog steeds identificeerbaar in de percelering. In de 17de en 18de eeuw was ze de belangrijkse straat van de wijk Amazonië. Van 1908 tot 1957 reed de buurttram door de straat. Tijdens de wederopbouw van de stadsbibliotheek gelegen op de hoek met Guido Gezellestraat (zie aldaar) werd een deel van een hoektoren van de burcht blootgelegd.

Het straatbeeld wordt voornamelijk bepaald door burger- en herenwoningen. Naast de woonfunctie heeft de straat ook een belangrijke commerciële functie zie herbergen en buurtwinkels onder meer nummer 8, de historisch herberg zogenaamd " 't Gulden Zweerd", thans zogenaamd "B"Thoven", en nummer 10 met houten winkelpui van 1929. De oudste zichtbare bebouwing gaat terug tot de 18de eeuw (nummer 8, 20-24, 37 en 41). Maar de meeste panden hebben vermoedelijk een oudere kern. Breedhuizen van twee à drie bouwlagen en variërende traveebreedte onder pannen zadeldaken of mansardedaken. Typerende bepleisterde en beschilderde lijstgevels met rechthoekige vensteropeningen onder meer nummer 3, met typische Franse balkons; nummer 11, mogelijk met oudere kern zie smalle percelering en dak; nummer 13 met benadrukte begane grond door schijnvoegen. Een deel van de woningen werden verwoest door de bombardementen van 1944. De huizen werden vervangen door gebouwen met een typisch parement uit de jaren 1940-1950: eenvoudige bakstenen lijstgevels verfraaid door het gebruik van (simili-)natuursteen en vaak getypeerd door gevelbrede doorgetrokken erkers onder meer nummers 1, 26, 27, 28, 30, 33, 36 en 42. Ook nieuwbouw onder meer nummer 38.