Gelegen in het centrum van Duffel-West, als verbinding tussen de Kiliaanstraat en het voormalige Kerkplein met de Sint-Martinuskerk. Karakteristieke lintbebouwing met een sterk overwicht van handelspanden tot drie bouwlagen onder zadel- en platte daken. Gezien de felle beschadigingen tijdens de Eerste Wereldoorlog, horen een groot aantal huizen thuis in de wederopbouwarchitectuur uit het interbellum, hoewel de Duffelse voorbeelden meestal herleid zijn tot sobere uitvoeringen; diverse gevels dragen een jaartal onder meer nummer 1 van 1927, nummer 6 van 1921 en nummer 9 met vermelding "herbouwd in 1921".

Ter hoogte van de parochiekerk Sint-Martinus: in 1994 vernieuwde pleinaanleg (voormalige Paardenmarkt) met nieuw aangeplante linden en bewaarde eik, als enige getuige van de eertijds met eiken aangeplante Muggenberglei, naar verluidt ter plaatse van de vroegere schandpaal van Duffel-Hoogheid (zie gemeente-inleiding). Eertijds was de kerk omgeven door een ommuurd kerkhof, dat in 1909 werd overgebracht naar de Leopoldstraat. Ten zuiden van het plein inplanting van het "Sint-Norbertushuis" van het Convent Van Betlehem.

Voor de kerk: Monument der gesneuvelden, gesigneerd R. en F. van Averbeke (architecten), beeldhouwer Floris De Cuijper; ingehuldigd op 10 mei 1925. Voorstelling van een engel die aan een soldaat een erekroon reikt en aan een werkman een palm. Eertijds naar verluidt versierd met smeedijzeren lauwerkrans van de Lierse kunstsmid L. Van Boeckel.

Rechts van de kerk: Heilig Hartbeeld van brons met granieten kruis, op arduinen sokkel, door de Antwerpse beeldhouwer Bruno Gerrits; opgericht in 1928 uit dankbaarheid voor de overwinning.