De Hoogstraat is één van de hoofdassen van de stad. De naam is niet oud; de straat maakte oorspronkelijk deel uit van de Kloosterstraat, die toen Beekstraat noemde, en de Kloosterpoort via een rechte hoek met de Opitterstraat en de Itterpoort verbond. De hoek met de markt wordt ingenomen door de Sint-Michielskerk, in de tweede helft van de 18de eeuw nog omringd door het ommuurde kerkhof (Ferrariskaart, 1771-77); deze ommuring bestond nog in 1878 (stafkaart van het Dépôt de la Guerre). Van 1590 tot 1768 bevond zich in de Hoogstraat de pastorie, op de plaats van het huidige nummer 16. Het laatste gedeelte van de straat, waar deze doodliep op de omwalling, was tot het vierde kwart van de 19de eeuw vrijwel onbebouwd; hier bevonden zich hovingen (confer Ferrariskaart). Dit gedeelte kreeg in de 18de eeuw de naam Maltha, aansluitend bij de wijk Maltha of Malta buiten de muren, na de inkwartiering en doortocht van een regiment uit Malta in 1747. De Boneputterbeek liep tot 1882 open aan de zuidelijke zijde van de straat; op de hoek met de Opitterstraat en de Vaesstraat lag telkens een brug. In de Hoogstraat bevonden zich in de eerste helft van de 19de eeuw twee leerlooierijen en een ververij; laatstgenoemde in een hoeve op de hoek met de Meinestraat, die deels uit steen deels uit vakwerk was opgetrokken. In de straat bevond zich ook de afspanning van de postdienst van 's Hertogenbosch naar Maastricht, Het Wit Peert.
In 1697 brandde een deel der Hoogstraat af, van aan de Opitterstraat tot het huidige nr. 7. De datering 1845 in de tekst verwijst naar die van de Atlas van de Buurtwegen.