De Steenkuilstraat is één van de drie hoofdassen van de oude binnenstad. Aan het zuidwestelijke eind bevond zich de Stenkel- of Steenkuilpoort, ook Lanklaar- en Maastrichterpoort genaamd. Het was de voornaamste toegangspoort tot de stad, met een wachttoren die als gevangenis dienst deed. In deze straat bevindt zich ook de parochiekerk. Tot 1811 werd de straat aan de oostzijde, ter hoogte van de Rechtestraat, afgesloten door het penitentenklooster, dat in dat jaar door brand werd verwoest en niet meer heropgebouwd werd. Bij deze brand werden ook de pastorie en de omliggende huizen in de Steenkuilstraat in as gelegd. De straat kende reeds vroeg een aaneengesloten bebouwing, zoals blijkt uit de gravure van Peril (16de eeuw).