Van Blankenbergse Steenweg naar Havenstraat met nagenoeg recht straattracé, deel uitmakend van de ring rond Brugge. De straat loopt evenwijdig met het kanaal Brugge-Oostende, de voormalige Ieperleet. Aan die Ieperleet lag de zogenaamde Monnikenspeie aan de monding van de Lisseweegse Watergang of Lisseweegs Vaartje, voor het eerst vermeld in 1219. De sluis werd beheerd door de monniken van de abdij Ter Doest (zie Lissewege). De houten sluis krijgt in 1400 stenen kaaimuren en wordt in het eerste kwart van de 18de eeuw vervangen door het grotere Krakelesas. Tijdens de havenwerken op het einde van de 19de eeuw verdwijnt het sas en wordt de loop van het Lisseweegs Vaartje 500 meter naar het westen omgebogen.

Achter de Sint-Pieterskaai is een uitgestrekt gebied tot aan het einde van de 19de eeuw onbebouwd gebleven. Verschillende bedrijven en industrieën worden door de Stad aangemoedigd om naar hier te verhuizen. Op gronden van de tuinbouwer Gustave Vincke-Dujardin vestigt de firma Schram in 1896 een zoutziederij. Er wordt een smalspoor aangelegd vanaf de kaai tot aan het eind van de fabriek. Er komen zich ook enkele houthandelaars vestigen zie nummer 41. Een boomgaard en kasteel, gelegen aan de Sint-Pietersgroenestraat en vermoedelijk toebehorend aan de familie Willems verdwijnt. Die gronden worden vanaf 1924-1925 ingenomen door de West-Vlaamse Betonwerkerij met laad- en losbrug over de Sint-Pieterskaai. Dominerende industriefunctie, enkele woningen. In de loop van de jaren 1960 maken de oude bedrijven plaats voor nieuwe, daarnaast ook enkele winkelketens en distributiecentra.

Tussen de Sint-Pietersgroenestraat en de Vaartstraat een nog vrij gaaf bewaarde gevelrij bestaande uit burger- en herenwoningen. Ook aanwezigheid van het politiekantoor, zie nummer 37, opgetrokken in neo-Brugse stijl. De particuliere woningen zijn breedhuizen van twee à drie traveeën en twee à drie bouwlagen met entresol onder zadeldak al dan niet gemansardeerd.