Het gebied rondom de Oude Kuil behoort tot de landschappelijke ankerplaats De Brand, een van nature drassig gebied; het is een relict-bocagelandschap met een fijnmazige mozaïek en een grote dichtheid van brede houtwallen, houtkanten en verspreide loofbosjes, die de vochtige hooi- en weilanden omgeven.

Het gebied wordt in het Vlaamse Gewest als zeldzaam aanzien omwille van zijn omvang en gaafheid; zowel wegennet als percelering zijn grotendeels historisch stabiel. De kasteelsite De Oude Kuil is gevestigd op een drogere duinrug. In de onmiddellijke omgeving van het kasteel gedijen drogere bossen. Tot het midden van de 19de eeuw was dit een woest, onbewoond gebied. Pas in de tweede helft van de 19de eeuw zien we de eerste agrarische activiteiten, in de ontwikkeling van hooilanden (stafkaart van het Dépôt de la Guerre, 1878). Het gebied is nog steeds bebost en grotendeels onbebouwd.