Licht hellende woonstraat in het Nieuw Kwartier, tussen de Eugène Gilbertstraat en de Emile Van Arenberghstraat, genoemd naar de vermaarde Franstalige auteur Albert Giraud (Leuven 1860 - Brussel 1924). De rooilijn, op de straathoeken gekarakteriseerd door vloeiende, gekromde of afgeschuinde overgangen, werd vastgelegd door het KB van 27.05.1931 en van 1932 tot 1935 ontstond het straatbeeld met zowel modernistische als traditionele bebouwing. De bouwvolumes vertonen een grote homogeniteit : de reeks rijwoningen van doorgaans drie bouwlagen en een gevelbreedte van om en bij de zes meter wordt slechts onderbroken door de één bouwlaag hoge achterbouw (nummer 26) van het hoekpand nummer 28. De straatwand met gevels in baksteen met accenten in natuursteen of kunststeen, heeft een met de helling verspringende kroonlijst en vertoont plaatselijk een zeker reliëf door uitspringende erkers, balkons en luifels. Aan het heersende regionale modernisme refereren het nummer 5 (1935) dat een halfronde erkeruitbouw heeft, gevat tussen twee getrapte lisenen en oorspronkelijk horizontaal opgedeeld houten schrijnwerk, het nummer 13 (architect Jacques Van Meulebrouck, 1933) met een driezijdige erker onder een balkon met smeedwerk en dito gevelaflijning, en het nummer 18, eveneens van architect Jacques Van Meulebrouck, een wit gepleisterde gevel met brede vensterpartijen, een balkon, en decoratieve muurvlakken met zaagtandmotief. De meer traditionele panden maken toch vaak gebruik van decoratieve elementen uit het modernistische vormenareaal zoals kunststeenbepleistering, afwisselende baksteenverbanden, bandvensters of erkeruitbouwen. Vermeldenswaard zijn de nummers 15, 17, 19, het nummer 21 (architect Louis Deckers, 1934) waar een erkeruitbouw op ovaal plan met rondboogvensters opvalt, onder een balkon met ijzeren hekwerk, en het nummer 23 (architect Louis Deckers, 1935), dat een halfronde erkeruitbouw en balkon met smeedijzeren balustrade heeft, met opstanden en kordons in blauwe hardsteen.