De Brabançonnestraat strekt zich uit tussen de Tiense- en de Parkstraat, en kruist de Windmolenveldstraat, de Dekenstraat, de Regastraat en de Frederik Lintsstraat. Het tracé van de Brabançonnestraat werd in 1839 gedeeltelijk vastgelegd door stadsarchitect F.H. Laenen bij het uittekenen van de rooilijnplannen voor het oostelijke stadsgedeelte. Waarschijnlijk volgde de Brabançonnestraat - al dan niet gedeeltelijk - het tracé van een oudere veldweg. Bouwaanvragen tonen duidelijk aan dat de straat pas 50 jaar na het opstellen van de rooilijnplannen geleidelijk aan bebouwd werd: beginnend aan de kant van de Dekenstraat op het einde van de 19de eeuw, vanaf 1900 aan het "rond punt" op de kruising met de Frederik Lintsstraat, en uiteindelijk in het midden van de straat, met de bouw van het klooster der redemptoristen in 1924. De oudste bebouwing bestaat uit arbeiderswoningen, waarvan nrs. 31-33, 47-51 de meest representatieve zijn. Naast burgerhuizen in art deco (onder andere nr. 99 met fraaie houten deur) en modernistische stijl (onder meer nrs. 43, 78), wordt het straatbeeld hoofdzakelijk bepaald door enkelhuizen van twee traveeën met lijstgevels die voorzien zijn van een decoratie van gekleurde baksteen, vaak sierlijke kroonlijsten en soms nog origineel schrijnwerk. Opvallend hier is de variatie in de typologie van de hoekwoningen: enerzijds gewoon de rooilijn volgend (nrs. 22, 47, 107), waarbij de hoeksituatie volledig genegeerd wordt, anderzijds met uitgespaarde (nr. 9) en afgeschuinde (nr. 107) hoek, waardoor de hoeksituatie beklemtoond wordt.

De straatwanden, doorgaans drie bouwlagen hoog en vrij gaaf bewaard, zijn slechts op enkele plaatsen doorbroken, onder meer door de site van het klooster der redemptoristen (nr. 95) met een van de rooilijn terugwijkende residentie en een recente woonvleugel, door de toegang tot de parkingsite naast het klooster, door het grootschalige scholencomplex van het Vrij Technisch Instituut (nr. 18) en door de braakliggende kavel nabij de filmzaal Studio 1 (nrs. 27-29).