Hoofdas van het Nieuw Kwartier, genoemd naar de beroemde beeldhouwer Constantin Meunier (Etterbeek 1831 - Elsene 1905), werkzaam te Leuven van 1887 tot 1895 en docent aan de Stedelijke Academie voor Schone Kunsten van de stad. Reeds op het plan van stadsarchitect F.H. Laenen (1839) in het verlengde van de Maria Theresiastraat figurerende verbinding tussen het station en de Naamsepoort. Het huidige tracé werd door stadsarchitect Eugène Frische in 1899 gepland, door stadsingenieur Lens in 1928 licht gewijzigd en bij KB van 27.05.1931 vastgelegd, loopt tussen de Parkstraat en de Naamsevest en is het gevolg van de projectie van het theoretisch plan van Laenen op de geografische gegevenheden van het terrein. De brede straat helt vrij sterk naar het noorden en de kronkelende rooilijn zwenkt vooral ter hoogte van de zijstraten in en uit, wordt afgeschuind of afgerond, hetgeen de woonstraten bij de as betrekt en een unifiërerend effect voor de wijk sorteert. Bovendien functioneert ze als ontsluitingsas van de wijk met erop loodrechte woonstraten en werd het kruispunt met de Emile Van Arenbergstraat en de Pieter Jozef Verhaghenstraat pleinvormig verbreed en aangelegd als wijkcentrum. De vrij homogene rijbebouwing, ontstaan tussen 1935 en 1937, bestaat doorgaans uit burgerwoningen van drie bouwlagen onder platte of zadeldaken in de heersende stijl van het baksteenmodernisme. Op de diverse straathoeken werden winkel-woningen met gescheiden toegangen ingeplant (nrs. 16, 18-20, 36, 38-40, 63-65, 67, 68), of, recenter, grotere panden van vier bouwlagen met appartementen als aanzet of sluiting van een rij (nrs. 29, 41-43, 45, 66, 85). Aan de zijde van de Parkstraat botst de straat abrupt op het speelplein aan de Hendrik Consciencestraat en is er noch aan pare, noch aan onpare zijde bebouwing. Tegen de Naamsevest enkele grotere appartementsblokken uit het derde kwart van de 20ste eeuw (nrs. 90-94).

Typerende sober modernistische rijwoningen zijn : nr. 39 van architect Prosper Holman uit 1935 in rode baksteen met een rechthoekige erker, zowel zijdelings als bovenaan uitlopend in een balkon, en volledig bewaard origineel schrijnwerk, het nr. 79 (architect Georges Decock, 1936) met een sterk vooruitspringende centrale dubbelhoge erker in de bovenbouw geflankeerd door vensteropeningen met verheven borstweringen tussen de doorgetrokken kunststenen boven- en hardstenen onderdorpels, het nr. 99 (1937) met in de brede venstertravee een driezijdige erker onder een balkon met deels metalen balustrade, het nr. 78 (architect Clement Boon, 1935) in bruingele en rode baksteen onder een plat dak met een door de hoger opgetrokken venstertravee onderbroken gevelaflijning en versierd met accenten in witte natuursteen, en de nrs. 86-88, twee rijwoningen volgens repetitief schema in gele baksteen met telkens een rechthoekige erker in de tweede bouwlaag, zwaar versierd met doorgetrokken kunststenen lateien en dito lekdrempels uit ceramische tegels, brede simili muurbanden en luifels boven de toegangsdeuren. Verder valt het nr. 107 van architecten J. en V. Hottat uit 1938 op door een volledig gevelparement uit kunststenen panelen en de zonder onderbreking doorgetrokken bandvensters van het vooruitspringend gevelvlak.

Het wijkplein Constantin Meunierstraat is volledig door architect Georges Decock vormgegeven in verschillende fases en voor verschillende opdrachtgevers tussen 1935 en 1937 (van nr. 59 tot 71 en van nr. 36 tot 42). Alle hoekwoningen krijgen dezelfde architecturale behandeling: vlakke lijstgevels van twee bouwlagen met mansarde-verdieping, soms tussen hoger oprijzende bakstenen pijlers, met afgeschuinde of afgeronde hoektravee, en horizontaal doorlopende kordons. De kleur van het baksteenmetselwerk en de pannen, en het gebruik van simili- en tegelbekledingen, verschilt. De woningen zijn allen naar de straat georiënteerd en, door het laten verspringen van de rooilijn tussen nr. 59 en 61 en tussen nr. 40 en 42, ontstaan zo blinde zijgevels die slechts in het geval van nr. 42 een hoekvenster en doorlopende kordons krijgt. Origineel schrijnwerk in nrs. 38-40, 42, 59, groene dakpannen bewaard in nrs. 38-40, 69-71.