Reeds in 1253 komt de benaming Waienbergh, en later Wa(e)yenbergh en Waystraetken voor; na het slechten van de tweede vestingwal rond de stad, Verkortstraet omdat ze een rechtstreekse verbinding vormde tussen de bewoning van de Heverlese Broekstraat en de Sint-Quintenskerk, en men dus de stadspoort kon omzeilen; maar stond in de volksmond beter gekend onder de naam Vulderstraetje of Vildersstroike, naar de koudslachters die hier werkzaam waren. De straat liep tussen de Naamsestraat en de Vesten, zoals op het kadasterplan van 1825 nog duidelijk zichtbaar is, maar werd door de aanleg van de Constantin Meunierstraat in de jaren ’30 gereduceerd tot een doodlopende gang. De bebouwing bestond uit kleine arbeidershuisjes, in de vorm van gangen, die in het begin van de 20ste eeuw werden afgebroken.

De huidige bebouwing bestaat deels uit al dan niet zwaar verbouwde overblijfselen van de arbeidersbewoning opklimmend tot eind 18de - begin 19de eeuw, en deels uit nieuwe invullingen. De nrs. 11-13-15-17, een rij arbeiderswoningen van twee traveeën en twee bouwlagen, twee aan twee gekoppeld in spiegelbeeldschema, die werden opgetrokken op privé initiatief in 1870, zijn sobere bakstenen gevels met rechthoekige deur- en vensteropeningen met hardstenen dorpels en getoogde bakstenen ontlastingsbogen; het nr. 19, een ouder pand van één bouwlaag in baksteen met natuurstenen lateien en hoekkettingen, bevat links aan de dakrand een schouderstuk op natuurstenen console met hardstenen dekplaat. Latere bebouwing zorgde voor een verspringende rooilijn aan de hoek met de Naamsestraat en na het nr. 10. Achter nr. 1-5, op de terreinen van de industriële wasserij De Lelie, hier gevestigd sinds 1932, nog een bakstenen schoorsteen met metalen riemen.