De Amerikalaan wordt door de Dijle gescheiden van de Franz Tielemanslaan en draait in een brede bocht van de Brusselsestraat naar de Lei. Ze werd aangelegd op de vroegere Slachthuissite, die omwille van hygiënische en esthetische redenen systematisch onteigend en gesaneerd werd. Versneld door de vernielingen van de Eerste Wereldoorlog, werd de Slachthuiswijk opgenomen in het project van de wederopbouw. In dit kader werd de Amerikalaan aangelegd en in de tweede helft van de jaren 1920 bebouwd met de zo typische wederopbouwarchitectuur, hier een homogeen geheel van bel-etagewoningen (Amerikalaan 1-17 en 25-27) in afgezwakte Lodewijkstijl, veelal drie traveeën en drie bouwlagen tellend met erkers en balkons. Stijltypisch zijn de soms fraai uitgewerkte metalen deuren met bovenlicht (nrs. 13 en 25) en de smeedijzeren balkonbalustrades met geometrisch motief (nrs. 5, 7, 9, 11, 15 en 25). Vernielingen tijdens de Tweede Wereldoorlog noopten nieuwbouw ter hoogte van de brug aan de Wandelingenstraat. In 1994 werd op de plaats van het voormalig instituut " De Wandelaar" (1927, architect Corthouts) een appartementsgebouw opgetrokken. Beeldbepalend voor het karakter van de Amerikalaan is het vrije zicht op de Dijle, sfeervol door het met bomen afgelijnde wandelpad dat gescheiden wordt van de Dijle door middel van een hardstenen balustrade. Aan de kruising met de Brusselsestraat, op de brug over de Dijle, staat "Paep Thoon" (1961, P. Vanbekbergen) op een voetstuk, een 15de-eeuws volksfiguur en tevens kapelaan en beiaardier van de Sint-Pieterskerk.