De Sint-Hubertusstraat, in 1358 vermeld als Sackstrate, maakte eertijds deel uit van de Wagenweg die de huidige Brusselse- met de Tervuursestraat verbond, en daarbij diagonaal de Biest kruiste, een met biezen begroeide plaats die tussen 1824 en 1827 genivelleerd en ingericht werd tot het huidige Sint-Jacobsplein. Bij de aanleg van het plein werd beslist de aanpalende straten op te nemen in het globale plan en ze recht te trekken. Vanaf toen kreeg de Sint-Hubertusstraat haar huidige naam. Het zou echter nog tot in 1912-1913 duren vooraleer de straat effectief rechtgetrokken werd, door de bouw van de huizenrij aan de pare zijde (nrs. 2-8 en 10-12), op de nieuwe rooilijn. Doordat dit huizenblok vrijwel in één bouwcampagne gerealiseerd werd, heeft de Sint-Hubertusstraat een vrij ambigu uitzicht: de neoclassicistische bebouwing aan de pare zijde is homogeen van karakter, terwijl de overzijde een eerder heterogene indruk geeft; dit niet alleen door de veelheid aan gebruikte materialen of bouwstijlen (van traditionele bak- en zandsteenstijl, over classicisme en neoclassicisme naar hedendaagse architectuur), maar ook door de sterk wisselende bouwhoogte van de verschillende panden. De Sint-Hubertusstraat is opgenomen in het stadsgezicht van het Sint-Jacobsplein.