De Wieringstraat is een autoluw, gekasseid straatje en loopt in een licht bochtig tracé van de Brusselsestraat naar de kruising van de Drinkwaterstraat, de Sint-Barbarastraat en de Onze-Lieve-Vrouwstraat. Ze dankt haar naam aan de wieringen of waterplanten die aan de oever van de Dijle groeiden en werd reeds vermeld in de helft van de 13de eeuw. Even later zou ze Kleine Wierinck genoemd worden, om zich te onderscheiden van de Grote of Langen Wierinck, de huidige Drinkwaterstraat.

Het straatbeeld heeft een sterk gesloten karakter door de geringe breedte van de straat en de hoge bebouwing, die in grote mate de oude rooilijn volgt, met uitzondering van het pand nummer 2A, dat ter hoogte van de aansluiting met de Brusselestraat op de nieuwe, achteruitliggende rooilijn werd ingeplant. De bebouwing bestaat voornamelijk uit rijwoningen - handelspanden, opbrengsthuizen, ééngezinswoningen en appartementen -, en gaat terug tot het begin van de 18de eeuw (zie nummer 2). In het eerste straatgedeelte valt vooral het hoekpand met de Brusselsestraat op (Brusselsestraat nummer 33) - vlak na Wereldoorlog I opgetrokken in zogenaamde wederopbouwstijl -, terwijl het einde van de straat, ter hoogte van de aansluiting met de Drinkwaterstraat, de Sint-Barbarastraat en de Onze-Lieve-Vrouwstraat, volledig gedomineerd wordt door (neo)classicistsiche herenhuizen (nummers 11, 16 & 18). Ongeveer in de helft van de straat worden de gevelwanden evenwel stilistisch en typologisch doorbroken door grotere, zeer recente realisaties (voorbeeld nummer 12 en de achteruitgang van AD Delhaize-Denon).