Weg evenwijdig met de spoorlijn Diksmuide-Veurne van de Stationsstraat naar de Maria Doolaeghestraat. De naamgeving is afgeleid van Pieter Bortier (1805-1879) die in 1879 bij testament het door hem ingerichte stadspark (circa 1840) aan de stad Diksmuide schenkt. Dit park was aangelegd op de voormalige gronden van het klooster van de Grauwe Zusters en bevond zich ten westen van de huidige Bortierlaan. Het huidige tracé wordt min of meer voor het eerst aangeduid op de Atlas der Buurtwegen (circa 1843) als een doodlopende weg. Met de bouw van het station (ingehuldigd in 1858) wordt de Bortierlaan verbonden met de pas aangelegde Stationsstraat. Na de Eerste Wereldoorlog wordt bij gebrek aan bouwgrond het Bortierpark verkaveld en wordt later een nieuw stadspark aangelegd ter hoogte van de Oostvesten.

De westelijke zijde van de Bortierlaan wordt gekenmerkt door een aaneengesloten wederopbouwarchitectuur met historiserende inslag. Onder meer een aantal diephuizen met tuit-, punt- en trapgevels (onder meer nummers 6, 8 en 9; nummer 7 met overkragende dakoversterk; echter sterk verbouwd) en iets verder een eenheidsbebouwing van breedhuizen met lijstgevels, geritmeerd door boogfriesjes en Brugse traveeën (onder meer nummers 10-13). Behoudens het stationsgebouw (zie Bortierlaan zonder nummer) bleef de oostzijde omwille van de spoorweg onbebouwd.