De Oude Zeedijk vormt de grens tussen de Oudlandpolders (ten westen van de Oude Zeedijk) en Middellandpolders (ten oosten ervan) en loopt van noordwest naar zuidoost van Oostduinkerke over Avekapelle (Alveringem), Lampernisse (Diksmuide), Nieuwkapelle (Diksmuide) en Oudekapelle (Diksmuide) tot Lo (Lo-Reninge). De aanleg ervan zou teruggaan tot de 10de eeuw, als een preventieve dijk om de instroom van zout- en brakwater in landbouwgebieden te vermijden. Oudst bekende vermelding in 1439 als "den ouden zeediic". Aanduiding op de Ferrariskaart (1770-1778) als "Ouden Zee Dyck".

De Oude Zeedijk vormt de oostelijke grens van het beschermd landschap Oudlandpolders van Lampernisse (beschermd bij M.B. van 30.01.2002).

Langs de Oude Zeedijk loopt de Zaadgracht, een vrij brede gracht met een drietal in kern bewaarde bruggen uit de 19de eeuw of het interbellum (voor de gaaf bewaardste bruggen zie Oude Zeedijk zonder nummer). Brede brug ter hoogte van de Zannekinstraat: opbouw na de Tweede Wereldoorlog, mogelijk oudere onderbouw zie hoekstenen.

Tot 1915 stond de "Sint-Jansmolen" of "Lampernessemeulne" - een houten staakmolen - op de hoek van de Lampernissestraat en de Oude Zeedijk. Deze molen werd voor het eerst vermeld in 1460 en is aangeduid op de Ferrariskaart (1770-1778). Hij werd in 1915 omvergetrokken door Belgische genietroepen. In 1916 werd op vraag van dokter Derache op de site van de Sint-Jansmolen een chirurgische voorpost ingericht (zie Oude Zeedijk zonder nummer, naamsteen).

Op de Oude Zeedijk sluit ten noorden van de Lampernissestraat een doodlopende weg aan (gelegen in de Middellandpolders) met dezelfde naam (zie Oude Zeedijk zonder nummer, kleine hoeve).