De huidige dorpskern wordt volledig bepaald door het rechthoekige Sint-Veerleplein met de Sint-Veerlekerk, de pastorie, de gedenkkapel en een rij eenvoudige woningen in een wederopbouwarchitectuur van de jaren 1920, geïnspireerd op de lokale baksteenarchitectuur. Even bepalend voor het plein is het houtig erfgoed.

Het Sint-Veerleplein (grasplein) is beplant met vier parallelle rijen lindebomen, waarvan recent de noordelijke rij gekapt en heraangeplant is (ter hoogte van de huizenrij). De centrale dreef vormt een zichtas op de toren en het kerkportaal. Het is niet bekend wanneer de huidige bomen aangeplant zijn, tijdens het interbellum of na de Tweede Wereldoorlog. Wel is het zo dat bomenrijen op en rondom het plein en rondom de kerk reeds aangegeven zijn op de aanleg- en rooilijnenplannen van 1920 en 1921 van architect G. De Rive (Brussel). Op de zuidoostelijke hoek van het grasplein: betonnen wegwijzer met metalen richtingplaten. De wegwijzer werd recent vernieuwd naar oud model. De centrale pleindreef is recent geasfalteerd.

Langs het Sint-Veerleplein is de kerkomgeving afgezoomd door een laag bakstenen muurtje onder ezelsrug tussen hogere dito penanten. Dit muurtje loopt door tot voor de zijgevel van de pastorie, waardoor deze bij de kerkomgeving wordt betrokken. Aan de overige zijden is de kerkomgeving afgezoomd door een lage haag. Tussen deze haag en de kerk staan bomen, voornamelijk lindes, als verderzetting van de beplanting op het plein. Tussen het genoemde muurtje en het plein is een kasseistrook bewaard.