De Oude Zeedijk vormt de grens tussen de Oudlandpolders (ten westen van de Oude Zeedijk) en Middellandpolders (ten oosten ervan) en loopt van noordwest naar zuidoost van Oostduinkerke over Avekapelle (Alveringem), Lampernisse (Diksmuide), Nieuwkapelle (Diksmuide) en Oudekapelle (Diksmuide) tot Lo (Lo-Reninge). De aanleg ervan zou teruggaan tot de 10de eeuw, als een preventieve dijk om de instroom van zout- en brakwater in landbouwgebieden te vermijden. Oudst bekende vermelding in 1439 als "den ouden zeediic". Aanduiding op de Ferrariskaart (1770-1778) als "Ouden Zee Dyck".

Een deel van de Oude Zeedijk vormt de oostelijke grens van het beschermd landschap Oudlandpolders van Lampernisse (ook te Oudekapelle, beschermd bij M.B. van 30.01.2002). De Alveringemstraat vormt er de zuidgrens van.

Langs de Oude Zeedijk loopt de Duikervaart, een vrij brede gracht met een aantal in kern bewaarde bruggen uit de 19de eeuw of het interbellum (voor de merkwaardigste bruggen zie Oude Zeedijk zonder nummer). Ter hoogte van het gehucht Kloefhoek enkele hoeves en haaks op de straat gerichte verbouwde boerenarbeidershuizen (nummer 24). Nummer 11: hoeve aan de overkant van de Duikervaart, bereikbaar via boogbrug (zie infra, Oude Zeedijk zonder nummer), heropgebouwd in de jaren 1920 en bestaande uit het verbouwde huisvolume en de dwarsschuur met aansluitende lagere stalling. Nummer 26: hoeve heropgebouwd in 1923 (zie jaartal in rode baksteenkoppen), met een gesloten opstelling. Even verderop, een samenstel van drie arbeidershuizen (nummers 18-20-22) vermoedelijk in 1922-1924 heropgebouwd door de "weldadigheidsburelen" naar ontwerp van architect Antoine Dugardyn (Brugge), nummer 22 anno 2003 nog met bewaard houtwerk.

De weiden ten oosten van de Oude Zeedijk worden gekenmerkt door een aantal betonnen constructies gelegen tussen de Belgische eerste en tweede verdedigingslinie tijdens de Eerste Wereldoorlog (zie infra Oude Zeedijk zonder nummer).