Lange rechte doorgangsweg richting Ramskapelle en Nieuwpoort, vanaf het kruispunt Ten Bercle (kerkplein), Veurnestraat, Schoorbakkestraat en Pervijzestraat. De weg van Diksmuide naar Nieuwpoort en Veurne, over Pervijze werd onder het Oostenrijks bewind rechtgetrokken (voltooiing in 1782). De scherpe bocht van de huidige Oude Nieuwpoortstraat vormt op de Atlas der Buurtwegen (circa 1843, terreinopmetingen te Pervijze in 1841) echter nog de hoofdweg. De onverharde doorgangsweg werd in 1841 gekasseid en op dat moment werd wellicht ook het stuk ter hoogte van de Oude Nieuwpoortstraat recht getrokken (zie Vandermaelenkaart circa 1850).
In 1868 bouwden de Zusters van Liefde (Roeselare) ten westen van de kerk een klooster en school op gronden van de heer baron Caloen. In 1986 werd dit klooster gesloten en in 1988 gedeeltelijk afgebroken voor de bouw van lage appartementsgebouwen (zie Nieuwpoortstraat nummer 2).
Het straatbeeld wordt getypeerd door aanééngesloten bebouwing van onder meer burgerhuizen, heropgebouwd in de jaren 1920, onder meer nummer 5 met getrapt dakvenster (zie infra). Op de hoek met Ten Bercle, wordt de straat getypeerd door de voormalige schoolgebouwen van de Zusters van Liefde en de appartementen van de jaren 1980 op de plaats van het afgebroken klooster (zie Nieuwpoortstraat nummer 2/ Ten Bercle).
De wederopbouwhoeve "Blauwhuis" langs de Nieuwpoortstraat gaat terug op een belangrijke historische site die als omwalde site aangeduid is op de Ferrariskaart (1770-1778) als "Cse Blauwhuys" (zie infra, Nieuwpoortstraat nummer 6). Deze archeologische site werd na de Eerste Wereldoorlog verlaten en bij M.B. van 10.06.1999 beschermd als monument (zie Berkelhofstraat zonder nummer/ Ten Bercle). Voorts verspreide hoevebouw uit de wederopbouwperiode van de jaren 1920. Onder meer hoeve van de jaren 1920 met een gesloten opstelling (Nieuwpoortstraat nummer 8) en opgetrokken in een verzorgde baksteenbouw zie aandaken en vlechtingen: aan de straat, volume met links dwarsschuur en rechts huis met dakvensters en opkamer onder hogere nok.
BLEYAERT W., Vroeger is niet voorbij... De Grote oorlog in Pervijze, Aartrijke, 2000, p. 162-163, 179-180 (iconografie van het klooster voor en na de Eerste Wereldoorlog).
DECLERCK H., Pervijze. Geschiedenis van Pervijze naderbij bekeken, in Rond den Beverinck, jg. 1, nr. 1, 2001, p. 12-14.
Bron: MISSIAEN H. & VANNESTE P. met medewerking van GHERARDTS F. & SCHEIR O. 2005: Inventaris van het bouwkundig erfgoed, Provincie West-Vlaanderen, Gemeente Diksmuide, Deel I: Deelgemeenten Diksmuide, Beerst, Esen, Kaaskerke, Keiem en Lampernisse, Deel II: Deelgemeenten Leke, Nieuwkapelle, Oostkerke, Oudekapelle, Pervijze, Sint-Jacobskapelle, Stuivekenskerke, Vladslo en Woumen, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen WVL18, onuitgegeven werkdocumenten. Auteurs: Vanneste, Pol; Missiaen, Halewijn Datum: De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
