Lange, drukke steenweg die Koolkerke verbindt met Oostkerke en ten noorden van het dorp verdergaat als de Westkapellesteenweg richting Knokke, samen de N 374. De steenweg gaat terug op een historisch tracé van opeenvolgende wegen tussen Koolkerke en Dudzele (onder meer de Versevaartdijk), dat in 1895 tot steenweg werd rechtgetrokken en in 1948-1950 volledig is rechtgetrokken en verbreed tot de huidige autoweg. Bij de verbreding van de weg werden tevens de bruggen over de Schipdonk- en de Leopoldsvaart heraangelegd, de zogenaamd "Brouckesbruggen". Deze bruggen werden opgeblazen tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De basisbebouwing langs de Koolkerkesteenweg bestaat uit verspreide hoeves, waarvan velen met historische kern, cf. aanduiding op kaart van P. Pourbus van het Brugse Vrije (1561-1571) en de kaart van Ferraris (1770-1778). Nummer 70 is een zwaar aangepaste hoeve met nieuw woonhuis, waarvan de opkamer van het oude huis vermoedelijk opklimt tot de 17de eeuw; de literatuur vermeldt een bergschuur op het erf, die eind jaren 1960 is afgebrand. Nummer 76 is een tot villa omgevormde hoeve waarvan het eind-18de-eeuwse boerenhuis is afgebroken; bewaarde aardappelkelder, bakhuis en stal. Nummer 84, op de grens met Koolkerke, is een begin-19de-eeuwse hoeve aansluitend bij het langgeveltype door de witgekalkte bakstenen vleugel van woonhuis met opkamer; aansluitend schuurtje en stal; haakse bakstenen vleugel. Nummers 82 a en b bestaan uit een (nu opgesplitst) begin-19de-eeuws woonstalhuis van vijf traveeën en één bouwlaag onder pannen zadeldaken, met achterliggende schuur. Bij de Brouckesbruggen bevindt zich op nummer 52 "De Groene Wandeling", een restaurant dat teruggaat op een eind-19de-eeuwse herberg bij de bruggen.
Twee woonkernen met dichtere bebouwing, namelijk aan het gehucht "Pereboom" op de hoek met de Versevaartdijk, en aansluitend bij de dorpskern van Oostkerke: enkele kleine dorpswoningen uit de eerste helft van de 20ste eeuw, voorbeeld nummer 42, laag diephuis uit het eerste kwart van de 20ste eeuw, opgetrokken in gele baksteen met eenvoudige puntgevel; nummer 58, witgeschilderde woning van drie traveeën en twee bouwlagen onder pannen zadeldak (nok evenwijdig met straat), met muurankers "1934" gedateerd; nummer 62, laag breedhuis van drie traveeën met eenvoudige gecementeerde lijstgevel.
Na de Tweede Wereldoorlog werden veel nieuwe woningen gebouwd aan de noordkant van de steenweg, tussen de bruggen en het dorp van Oostkerke, waarvan de meeste op gronden van de toenmalige Kommissie van Openbare Onderstand. Het gemeentebestuur liet langs de baan een rij knotwilgen planten.
- D'HOOGHE A.M., De bergschuren in de Vlaamse Noordzeepolders. Een bijdrage tot de studie van de Westvlaamse landelijke bouwkunst, onuitgegeven licentiaatsverhandeling, 1977-1978, p. 126-127.
- DE KEYSER R., Zo was Oostkerke, s.l., s.d., s.p.
- DEVLIEGHER L., De Zwinstreek, Kunstpatrimonium van West-Vlaanderen, deel 4, Tielt, 1970, p. 166 (Langenhoek 161 en 163).
- RAU J., Het Damme van toen en omgeving, Brugge, 1981, p. 111.