Behoort tot Zeebrugge-Dorp.

Loopt van de Zeebruggelaan op het grondgebied van Blankenberge naar de Baron de Maerelaan. Verbindingsweg (N335) tussen Blankenberge en zeebrugge. De straat loopt bovenop een voormalige dijk, de Evendijk, een zeewerende dijk die zich uitstrekt van Bredene over Wenduine, Blankenberge, Uitkerke, Nieuwmunster, Lissewege, Heist tot in Groede in Zeeuws-Vlaanderen. Vermeldingen van de Evendijk worden al in 1285 aangetroffen in de documenten. De Evendijk wordt naar aanleiding van de aanleg van de haven op het einde van de 19de eeuw, gesplitst in Evendijk-Oost en -West.

Quasi loodrechte, geasfalteerde straat die sinds de 18de eeuw - zie Kabinetskaart van de Oostenrijkse Nederlanden, opgenomen op initiatief van Graaf de Ferraris (1770-1778) - de "Oudemaarspolder" doorkruist. Deze typische polder, die zich tussen de Evendijk en de Graaf Jansader (bijna ter hoogte van de Kustlaan) bevindt, is als ankerplaats en als relictzone opgenomen in de landschapsatlas. Deze polder werd reeds in de 8ste eeuw drooggelegd maar tijdens de 11de-12de eeuw weer overstroomd. De bestaande percelering en het wegen- en bebouwingspatroon dateren uit de 18de eeuw. De Oudemaarspolder bevat in de ondergrond grotendeels klei en langs de westelijke grens zand van vroegere geulen. Door hun lage ligging hebben deze gronden een permanent hoge grondwaterstand en liggen daarom grotendeels onder grasland. Tussen de percelen lopen kleine grachten en in de percelen afwateringslanen. De rietbegroeiing in deze grachten en lanen benadrukt visueel de grillige perceelsgrenzen. De "Oudemaarspolder" is als ankerplaats en als relictzone opgenomen in de landschapsatlas.

Ten zuiden van de Evendijk loopt, parallel ermee, de Isabellavaart, die net vóór de grens met het grondgebied Blankenberge in zuidelijke richting van naam verandert in Smalle Watergang.

De beperkte bebouwing langs de Evendijk-West bevindt zich bijna volledig aan noordelijke straatkant en bestaat uit enkele quasi volledig aaneengesloten gehelen van lintbebouwing. Voornamelijk woningen van twee à drie traveeën en twee à drie bouwlagen. Nummer 18, eenvoudig rijhuis met bepleisterde lijstgevel, gebouwd in het begin van de 20ste eeuw: sierlijsten boven de bovenvensters en paneel tussen beide bouwlagen. Nummer 50, sobere woning met gecementeerde lijstgevel bekroond door een betonnen balustrade tussen twee pijlers. Nummer 12, voormalig hoevegebouw, vermoedelijk reeds afgebeeld op de Kabinetskaart der Oostenrijkse Nederlanden, opgenomen op initiatief van Graaf de Ferraris (1770-1778), heden vrij grondig gerestaureerd.