Behoort tot Zeebrugge-Dorp.

Lange doodlopende straat, zijstraat van de Kustlaan. De benaming werd op 7 augustus 1899 toegekend door het schepencollege van Brugge; de straat was op dat ogenblik inderdaad de grote verbindingsweg tussen Zeebrugge en Heist, gelegen in het verlengde van de tussen 1900 en 1909 in opdracht van koning Leopold II aangelegde Koninklijke Baan tussen Middelkerke en Blankenberge. Mogelijk in de tweede helft van de jaren 1950 verliest de straat zijn functie als hoofdtracé ten voordele van de Kustlaan. Op een stadsplattegrond van Zeebrugge uit de Guides Cosyn, uitgegeven in 1956, vormt de Heiststraat niettemin nog steeds de hoofdweg van de gemeente. Tot op heden bevinden zich hier ook nog steeds de meeste commerciële activiteiten; locatie van de pastorie (nummer 77).
Door de aanleg van de nieuwe zeesluis (Pierre Vandammesluis, cf. Kustlaan zonder nummer) vanaf het begin van de jaren 1970 wordt de Heiststraat een doodlopende straat. Het verkeer wordt vanaf dan, in de plaats van doorheen Zeebrugge, omgeleid via de huidige Kustlaan.

Quasi loodrechte straat die het zuidelijke deel van Zeebrugge-Dorp volledig doorkruist. De bebouwing bestaat voornamelijk uit aaneengesloten rijwoningen, waarvan de meeste dateren van de jaren 1930. Variërende bouwstijlen van neogotisch over eclectisch en modernistisch getint naar beperkte cottage-stijl. Nummer 54, diephuis met door schijnvoegen versierde trapgevel uit het eerste kwart van de 20ste eeuw. Nummers 82-84 en 86, eenvoudige woningen van 1935 met zeer beperkte modernistische inslag zie geometrisch siermetselwerk en gemansardeerde zadeldaken met mechanische pannen; oorspronkelijk schrijnwerk is vervangen. Een deel van de bebouwing (nummers 140-142, 144-150, 152-170 en 186-200) sluit aan bij die van de omliggende straten zoals het Admiraal Keyesplein en de Eiensluisstraat, die alle zijn aangelegd in opdracht van de N.V. Zeemanshaard. Het ontwerp van deze 113 werkmanswoningen dateert van 1925 en is van de hand van de Brusselse architect Camille Damman. Na de bouw van deze tuinwijk wordt de Heiststraat steeds meer in oostelijke richting bebouwd met eigentijdse woningen, die tijdens de Tweede Wereldoorlog op bevel van de Duitsers moesten worden afgebroken, samen met de woningen in de Wilgenboomstraat. Die vrijgekomen percelen werden in de loop van de jaren 1950 opnieuw bebouwd. Ook hedendaagse, doch weinig vernieuwende architectuur (nummer 58).