Van Kaasrui naar Eiermarkt. Achtereenvolgens "Veemerct" (1377), "Suvelsteeg-" of "merct" (1418) en "Melkmarkt" (sedert 1548) genoemd. De smallere strook nabij de Eiermarkt heette ook wel eens "Ketelmerct" (1396). In de loop van de 16de eeuw ontmoeten we de naam "Kerkhofstraat" en in de 16de tot de 17de eeuw "Lijnwaadmarkt". De huidige naam werd pas algemeen gebruikt in de tweede helft van de 17de eeuw. Sedert de 12de eeuw is het een van de bijzonderste aders van de stad, doorsneden door de gracht van de eerste vesting. Nabij de Wijngaardstraat lag een brug over de rui, de "Reinoldsbrug", "Verwersbrug" of "Melkbrug". Mogelijk maakte de Melkmarkt in de 13de eeuw nog deel uit van het kerkhof van Onze-Lieve-Vrouw. Omstreeks 1345 werd met de bebouwing begonnen, omstreeks 1540 werd de grens met de Lijnwaadmarkt getrokken, en omstreeks 1620 kreeg ze haar huidige vorm.
Straat met veel in- en uitsprongen. Overwicht van fraai versierde 19de-eeuwse lijstgevels, geritmeerd door trapgevels. Merkwaardige gevelwand tegen de tuinmuur van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal: de kleine huizen nummers 26 tot 38 zijn tegen de muren van het "Nieuw Werck" aangebouwd, zijnde het nooit voltooide koor van de kerk waarvan de bouw werd aangevat in 1521.
Sedert het midden van de 16de eeuw stond op de Melkmarkt het bronzen beeld van Lijn de Melkboerin, eerst boven een bornput, later op een pompzuil. In 1876 werd het door een wagen omvergeworpen; een kopie werd opgericht in de tuin van het Steen, echter op de oorspronkelijke zuil. Dit geheel werd in 1938 als monument geklasseerd. Het oorspronkelijke beeld, volgens een monogram op het voetstuk vervaardigd in 1766, werd eerst ondergebracht in het Steen, later in het Vleeshuis. De kopie nabij het Steen is inmiddels verdwenen en de overblijfselen van de zuil werden naar het Vleeshuis overgebracht. Een kopie van het beeld, eveneens in brons, berustte in het Museum voor Volkskunde; een andere vervaardigd uit steen, stond tegen de gevel van Wijngaardstraat 9. Lijn wordt voorgesteld met een melkstoop op het hoofd; ze draagt een spannend bovenkleed met wapperende rok en schort. Ze was zeker even populair als Teun de Eierboer, maar minder scherp van taal.
Bron: GOOSSENS M. & PLOMTEUX G. met medewerking van LINTERS A., STEYAERT R., ILLEGEMS P. & DE BARSÉE L. 1976: Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur, Stad Antwerpen, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 3na, Brussel - Gent. Auteurs: Plomteux, Greet; Goossens, Miek Datum: De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
