Dorpsstraat met beeldbepalende inplanting van de parochiekerk van Middelburg met omgevend kerkhof. De huidige deelgemeente Middelburg ontstond als een planmatig aangelegd stadje gesticht door Pieter Bladelin, raadsheer in dienst van de hertogen Filips de Goede en Karel de Stoute en schatbewaarder van de Orde van het Gulden Vlies. Het stadje verrees op de plaats van een hoeve-uitbating, het zogenaamde "Hof van Middelburg", opgericht door de abdij van Middelburg in Zeeland circa 1280. Pieter Bladelin kocht de hoeve in 1440 en begon in 1448 met de bouw van een kasteel. De daaropvolgende jaren wordt een stadje uitgebouwd met kerk, stadhuis, hospitaal, woningen, molen, stadsmuren en poorten. Het stadje was sedert 1453 via een verbindingskanaal met de Lieve, het Middelburgs Vaardeken, verbonden met Gent en kende in zijn beginperiode een grote economische bloei. In 1458 verwierf het stadje stadsrechten en in 1617 werd Middelburg tot graafschap verheven. Door de verzanding van het Zwin, godsdienstoorlogen en overstromingen werd het stadje herleid tot een klein dorp. Tenslotte, na de verwoestende beschietingen in oktober 1944, is de kerk nagenoeg het enige oude gebouw dat in het dorp bewaard bleef. Van het kasteel en zijn omwalling zijn ondergronds nog sporen bewaard. De oorspronkelijk stedenbouwkundige structuur en het stratenpatroon daarentegen zijn nog goed herkenbaar en beschermd als archeologisch monument bij MB van 21.06.2005. De huidige bebouwing met rijhuizen met onbeschilderde bakstenen gevels in de dorpsstraat is eveneens kenmerkend voor de heropbouw na de Tweede Wereldoorlog.