Straat met recht tracé, gelegen tussen de Kerkstraat en de Keiberg. De straat met woonfunctie behoort tot het historisch stratenpatroon van de gemeente zie aanduiding op een kaart uit het landboek van Moen (1760) en op de kabinetskaart van Ferraris (1770-1778). Het straatbeeld wordt in de 18de eeuw getypeerd door twee molens zie Ferrariskaart, onder meer de Hoogkroonmolen of Defraye'ns molen, een houten staakmolen op teerlingen. Aanvankelijk ingericht als koren- en oliemolen, beschermd als monument bij besluit secretaris-generaal van 14/04/1944 en gedeclasseerd wegens instortingsgevaar op 30/12/1960.

De basisbebouwing klimt op tot in de 19de eeuw en bestaat uit burgerhuizen met bakstenen lijstgevels (enkele gecementeerde voorbeelden) van twee à vijf traveeën en één à twee bouwlagen. Laat 19de-eeuwse woonhuizen zijn onder meer nummer 38 met gecementeerde gevel, nummer 107 met één bouwlaag en nummers 110-112, twee enkelhuizen met gecementeerde lijstgevels. Woningen uit het eerste kwart van de 20ste eeuw zijn onder meer nummer 30, enkelhuis met aangepaste muuropeningen, bewaarde deur, nummer 59 verfraaid door fries, druiplijstjes en borstwering en nummer 71, aangepast burgerhuis met poorttravee. Nummer 114 als voorbeeld van een burgerhuis uit het interbellum met fraai portaal en heiligennisje. De basisbebouwing wordt doorbroken door vrijstaande, dieper in gelegen recent opgetrokken villa's. Daarnaast bleven er ook enkele hoeves bewaard, onder meer nummer 34 uit het eerste kwart van de 20ste eeuw met gecementeerd woonhuis, schuur met gevelsteen in zijgevel met letters "PIR" en zonder nummer, ter hoogte van de Knotwilgenlaan, site al aangeduid op de kabinetskaart van Ferraris (1770-1778), enkel de stalvleugel en een loodrecht daarop aangesloten nutsgebouwtje (beide getypeerd door vlechtingen) bleven bewaard.