Tussen Ernest Van Dijckkaai en Grote Markt. In de 14de eeuw sprak men van "ane de roye", tussen 1530 en 1543 verschijnt de naam "Suikerrui" voor het gedeelte tussen Grote Pieter Potstraat en Hoogstraat. De overzijde, van Kaasstraat tot Gildekamersstraat heette "Zoutrui" en het resterende stuk tegen de Schelde aan, "Boterrui". Anno 1893 kreeg alles de gemeenschappelijke naam "Suikerrui".

De Suikerrui is de zuidelijke vestingsgracht van de eerste stadsomwalling. Ze liep van de Schelde, door het midden van de huidige plaats tot achter het oude stadhuis en verder langs de zuidzijde van de Grote Markt ongeveer ter hoogte van het verdwenen "Ma(a)nstraatje" (zie Grote Markt) waar ze dan aansloot op de Kaasrui. Over de Suikerrui lagen drie bruggen: de "Loockbrugge" nabij de Schelde, de "Potter- of Kordewagenkruiersbrug" die Kaasstraat en Grote Pieter Potstraat verbond en de "IJzeren Brug" ter hoogte van de Hoogstraat. In 1661 werd de Suikerrui-Zoutrui overwelfd, in 1832 de Boterrui. Tegelijk verdween de huizenrij die vlak tegen de zuidzijde van de Boterrui was aangebouwd. In 1900 werd de noordzijde van de Suikerrui verbreed met als gevolg de afschaffing van de Appelstraat (verbinding Kaasstraat-Schelde). Het huizenblok ten zuiden verdween in 1907 om plaats te maken voor het tuintje naast het Stadhuis, waar sinds 1950 een kopie van het beeld van de Buildrager door Constantin Meunier staat opgesteld.

Straatbeeld. Westwaarts: doorzicht op het zuidelijk wandelterras met op de achtergrond de hoogbouw van Linkeroever. Oostwaarts: zuidoostelijke gevels van de Grote Markt, met op de achtergrond drie torens in dalende lijn, de noordtoren van Onze-Lieve-Vrouw, de zuidtoren Onze-Lieve-Vrouw, de Boerentoren. Zuidzijde: vrij homogeen met gevels uit de tweede helft van de 19de eeuw of het eerste kwart van de 20ste eeuw in diverse eclectische stijlen in levendige samenhang, verschillende met oude kern (nummers 26, 38, 40). Noordzijde: heterogeen met het accent op het Hansahuis.