Bij dit archeologisch onderzoek bleek de zuidmuur van de voormalige parochiekerk grotendeels bewaard te zijn in de huidige abdijomwalling. Het gaat om een éénbeukige kerk, met vijf bewaarde traveeën, waarvan er één een latere verlenging is en een eveneens vergrootte apsis met een
driezijdige, polygonale koorsluiting. De archeologische bevindingen lijken overeen te komen met het beeld van de kerk dat uit de iconografische bronnen naar voren kwam.

Enkel ter hoogte van de opstaande muur werden resten van het kerkgebouw aangetroffen. De rest van de sleuf was sterk verstoord door latere werkzaamheden. Slechts vijf recente sporen werden in het vlak zelf opgetekend. Het gaat om 3 zeer scherp afgelijnde en recent uitziende kuilen en 2 ronde kuilen met glasafval. Verspreid over het vlak werd tevens los menselijk botmateriaal aangetroffen.