Algemeen

Ingevolge de afbraak van enkele garages en de nieuwbouw met kelder die zou gebouwd worden, werd het aanleggen van de kelder gefaseerd uitgevoerd, zodat een noodopgraving mogelijk was. Immers het onderzochte terrein ligt op het noordoostelijk grafveld, buiten de 2de-eeuwse stadsmuur, langs een verbindingsweg van de stadspoort naar Maastricht naar de weg Bavai-Keulen. Er werden in augustus 1995 een aantal Laat-Romeinse inhumatiegraven vrijgelegd. Er werd een fysisch-antropologisch onderzoek uitgevoerd op de menselijke resten.

Laat-Romeinse tijd

Het grootste gedeelte van het opgegraven perceel was reeds in een recent verleden (19de en 20ste eeuw) doorwoeld. In een beperkte zone waren echter nog de contouren van een zestal grafkuilen (rechthoekig; evenredig aantal man-vrouw) zichtbaar en zeven bijzettingen, waarbij een kinderskelet (12-18 maanden) gelegen was buiten de kist van graf 1. Vier graven waren intact en twee graven waren voor de helft bewaard gebleven. Er zijn geen grafgiften meegegeven. Allen lagen ze volgens W-O-richting oriëntatie. Eenmaal constateerden we een oversnijding van twee graven. Graf 6 is duidelijk later dan graf 5. Bovendien hebben we kunnen vaststellen dat graf 5 lichtjes in westelijke richting was geduwd en graf 6 lichtjes in zuidoostelijke richting. Naar alle waarschijnlijkheid is dit gebeurd toen men tijdens het aanleggen van het jongste graf op de zuidoostelijke hoek van het oudste is gestoten.

In de opvullingsgrond van bepaalde graven werd het volgende aangetroffen: Graf 1: Oost-Gallische sigillata, Midden-Gallische sigillata, ruwwandig, gladwandig en de kop van een bronzen haarspeld; graf 2: vier spijkers die qua vorm en vervaardigingswijze in de Romeinse tijd kunnen worden gedateerd; graf 3: twee doorroeste fragmenten ijzer (kist?) en een randfragment van een ruwwandig deksel; graf 4: 2 fragmenten van een bronzen speld en graf 5: ruwwandig wandfragment. Het archeologisch materiaal in de vulgrond van de graven dateert globaal uit de 2de eeuw en is waarschijnlijk afkomstig van bewoning die zich hier in die tijd langs de uitvalswegen naar Keulen situeerde. Vóór de bouw van de 2de-eeuwse stadsmuur strekte die zich blijkbaar meer in oostelijke richting uit. Dit sluit aan bij wat op het grotere opgravingsterrein ten zuiden van de Jaminéstraat reeds was vastgesteld in 1982, 1987 en 1990.
Alhoewel de zes onderzochte inhumatiegraven geen dateerbare vondsten bevatten, zijn er voldoende aanwijzingen om ze aan het Laat-Romeinse grafveld met Christelijke inslag toe te schrijven, namelijk de algemene grafstructuur, de inhumatieritus, de afwezigheid van grafgiften, de W-O-oriëntatie en de ligging langs de weg naar Keulen.