Naar aanleiding van een geplande verkaveling werd een archeologisch onderzoek uitgevoerd. In een eerste fase van dit onderzoek werd een bureauonderzoek en een archeologische prospectie uitgevoerd. Hieruit kon afgeleid worden dat het terrein aan de Zeelaan tijdens beide oorlogen een belangrijke rol speelde. Het prospectieonderzoek leverde weinig relevante archeologische sporen op. De overgrote meerderheid aan sporen die aangetroffen werden, waren bomkraters. De enige uitzondering was een grote kuil waarin vliegtuigonderdelen in aangetroffen werden, waaronder delen van een propeller. Meer dan waarschijnlijk betreft het een crashsite van een van een Duits jachtvliegtuig uit de Tweede Wereldoorlog. Het doel van het archeologisch onderzoek is de berging van het vliegtuigwrak.

Ter voorbereiding van de opgraving werd eerst een detectie aan de hand van een magnetometer uitgevoerd. Zo kon de verspreiding van de brokstukken in kaart gebracht worden. Vervolgens werd de opgraving uitgevoerd. Het archeologisch vlak werd aangelegd op ca. 3,85 m TAW. Het vlak werd in twee stroken van ca. 8 m aangelegd. Zo werd een werkput van ca. 16 m bij 22,5 m opengelegd. Specifiek werd getracht een werkput aan te leggen rond de crashlocatie die gekend was uit het vooronderzoek.

Van zodra het archeologische vlak aangelegd en geregistreerd was, kon het onderzoek van de crashlocatie verdergaan. De inslagkrater was zichtbaar. De aanwezige brokstukken werden gelijkmatig vrijgemaakt en geregistreerd. Verschillende onderdelen van het vliegtuig behoren tot het vondstmateriaal. Bij de opgraving te Middelkerke Lombardsijde werden 12 botfragmenten uit de cockpit van het vliegtuig gerecupereerd. Het gaat over menselijke botten.

Op basis van de opgraving en berging die uitgevoerd werd, kan gesteld worden dat het effectief gaat om een toestel van het type Messerschmitt Bf 110.