Deze opgraving kwam tot stand naar aanleiding van het herbouwen van een beddenhuis met +/- 35 kamers en een uitbreiding van de bestaande kelder inclusief een nieuw logistiek liftgebouw aan de Dam. Hierbij werden enkele muurstructuren uit de 15de en 17de eeuw aangetroffen. De gedeeltelijk bewaarde bakstenen plattegrond in het uiterst zuidelijke deel van de werkput kan op basis van het gebruikte bouwmateriaal, de positie van de structuur én de oriëntatie vrijwel zeker in verband gebracht worden met het 15de-eeuwse Schuttershof van de Sint-Jorisgilde. 

De langste muur in het noordelijke deel van de werkput kan in verband gebracht worden met een mogelijke omheiningsmuur van het in 1668 opgerichte en tussen 1812 en 1819 afgebroken Kapucijnerklooster. Wellicht werd voor de fundering van de muur onder meer materiaal hergebruikt afkomstig van het voormalige Schuttershof. 

De aangetroffen langste muur die in verband gebracht kan worden met de omheiningsmuur van het voormalige Kapucijnerklooster, gekoppeld aan de historisch-cartografische gegevens, laat dan ook toe de positie van de eigenlijke Bourgondische stadsmuur te situeren ter hoogte van de huidige Dam.