Naar aanleiding van munitieruimingswerkzaamheden werden restanten van een scheepswrak aangetroffen. Aanwijzingen hiervoor zijn het aantal, de vorm en de spreiding van de aangetroffen balken en planken. De onderzochte stukken bestaan uit eikenhout en zijn afkomstig van een mogelijke karveelbouw. Dendrochronologische datering bleek niet mogelijk maar 14C-analyse wijst op een kapdatum naar alle waarschijnlijkheid tussen eind 17de - eerste helft 18de eeuw of van begin 19de tot begin 20ste eeuw. De datum van de schipbreuk situeert zich dus tussen eind 17de eeuw en begin 20ste eeuw.

Omdat op het terrein snel duidelijk werd dat nog heel wat balken en planken in situ aanwezig zijn, deze niet bedreigd zijn en in situ registratie en onderzoek moeilijk haalbaar zijn in het getijdengebied, werd besloten de nog aanwezige restanten van het scheepswrak in situ te bewaren.