Bij opgravingen werden vier antropogene sporen aangetroffen, namelijk drie grachten en een kuil. De sporen kunnen gedateerd worden in de late middeleeuwen. 

De jongste grachtcontext betreft een brede gracht die tijdens het vooronderzoek reeds aangetroffen werd en die aanleiding vormde voor een vervolgonderzoek. In tegenstelling tot het vooronderzoek werd tijdens de opgraving heel wat vondstmateriaal aangetroffen. De studie van het aardewerk plaatst de demping van de gracht in de 14de eeuw. Er kwam voornamelijk kook- en keukengerei in voor en in mindere mate ook tafelwaar en opslaggerei. Uitzonderlijk rijke of zeldzame vormen kwamen amper voor. Onderaan bleek bij deze gracht een vrij compacte vettige laag materiaal aanwezig te zijn. Dit dik organisch pakket is vermoedelijk gevormd door sediment dat over een langere periode afgezet werd. Dit duidt mogelijk op het lang open liggen van de gracht. Dit werd bevestigd door de resultaten van het archeobotanisch onderzoek. Hieruit bleek dat het gaat om een gracht die gebruikt werd als stortplaats voor afval. 

Op deze gracht sluiten twee smallere grachten aan. Spoor 1002, de meest zuidelijk van de twee dwarse grachten, kon gezien het ontbreken van vondstmateriaal niet gedateerd worden. Spoor 1003 bevatte onderaan ook een vast, vettig pakket met veel organisch materiaal gelegen was. Er werd een relatief grote hoeveelheid vondstmateriaal uit de vulling van de gracht gehaald. Het aardewerk (gedraaid grijs aardewerk, met enkele fragmenten vroegrood aardewerk) dateert de gracht in de 13de eeuw. 

Naast het dateren van de grachten, konden de gegevens die verkregen werden door de opgraving, ook een beeld schetsen van de vegetatie en het landschap op en rondom de site. De bewoners van de site bezaten tuinen met groenten, kruiden en fruit. Rondom de site waren akkers geleden waarop graan verbouwd werd. Op de site werd vee en/of paarden gehouden. Als brandstof werd turf gebruikt, vermoedelijk uit de lokale poldergronden. Het landschap rondom de site was aanvankelijk zeer open (graslanden in kweldergebied). 

Aangezien de aangesneden grachten nog niet gekend waren en niet voorkomen op historische kaarten, vormen deze een nieuw gegeven binnen de geschiedenis van het centrum van Gistel. Ondanks het hoge archeologisch potentieel van de gracht kon niet aangetoond worden of de grachten deel uitmaakten van een grotere structuur. Op basis van het parallelle verloop van de jongste gracht met de huidige Kasteelstraat wordt vermoed dat het spoor mogelijk in verband gebracht kan worden met het kasteel van de heren van Gistel. Helaas leverde de opgraving geen gegevens op die dit kunnen bevestigen.