Het sporenbestand omvat een een behoorlijk aantal nederzettingssporen uit de vroege middeleeuwen, alsook twee inhumatiegraven. Ondanks het ontbreken van duidelijke structuren, is er een mooi afgebakende zone aangetroffen waarbinnen verschillende kuilen, paalsporen, een voorraadkuil en een antropogene depressie lagen. Net ten zuiden van de afbakening werden twee waterputten aangetroffen (na 600 en 1e helft 8e eeuw). Het is aannemelijk dat de site zich zowel in noordwestelijke als noordoostelijke richting kan verderzetten. De zuidoostelijke zone bevatte veel minder sporen en wordt als een perifeer gebied rondom de site beschouwd, ondanks de aanwezigheid van twee inhumatiegraven. De opgraving leverde genoeg vondsten op om een datering in de vroege middeleeuwen te staven. In combinatie met het uitgevoerd natuurwetenschappelijk onderzoek op de waterputten, mag de site in de late 7de eeuw tot de late 8ste eeuw geplaatst worden, op de overgang van de Merovingische periode naar de Karolingische periode. Het dierlijk botmateriaal bestaat hoofdzakelijk uit rund en varken en is afkomstig van de “rijkere” delen van de dieren, wat kan wijzen op selectie en consumptie van hoogwaardig vlees. Analyse van de macroresten en de pollen biedt een mooie kijk op de evolutie van het landschap wanneer het erf in gebruik was.

De economie van de nederzetting was gebaseerd op akkerbouw en veeteelt. Op de akkers werden rogge, haver, pluimgierst, tarwe en mogelijk gerst verbouwd. In een kemphof werd hennep verbouwd, waarschijnlijk voor de productie van vezels. Hiervan was echter vooral (of uitsluitend) in de jongste fase sprake. De aanwijzingen voor intensief bewerkte stukken voedselrijke grond waar mogelijk tuinbouwgewassen werden verbouwd, zijn tijdens de jongste fase sterker. In de nabije omgeving werden bramen, vlierbessen en hazelnoten verzameld die een welkome aanvulling in de voeding vormden.

De radiokoolstofdatering van de graven 770AD (95.4%) 980AD kan overeenkomen met de opgave van het erf. Ondanks het ontbreken van duidelijke gebouwplattegronden, werd in Bachte-Maria- Leerne voor de eerste keer een erf uit de vroege middeleeuwen opgegraven. Deze opgraving bevestigt de historische bronnen die spreken over het ontstaan van dit gehucht in de vroege middeleeuwen. In de regio vormt deze site ook een interessante aanvulling op reeds gekende vroegmiddeleeuwse nederzettingen vlakbij de latere kerken en dorpskernen, wat een indicatie kan zijn voor de eerste bewoningskernen van deze dorpen.

Naast het vroegmiddeleeuwse erf is ook een mogelijke gebouwplattegrond uit de late 18de eeuw aangetroffen. Het gaat om enkele paalsporen die duidelijk in verband liggen met elkaar maar waar geen dateerbaar materiaal in zat. De sporen zijn op basis van hun overeenkomst met gekarteerde gegevens op de kaart van Ferraris in de tweede helft van de 18de eeuw gedateerd. Tenslotte zijn er verschillende vondsten uit de Eerste Wereldoorlog aangetroffen die jammer genoeg niet aan bepaalde sporen gelinkt kunnen worden. Hierdoor is het moeilijk te achterhalen of deze vondsten allemaal in situ bewaard zijn gebleven of door omstandigheden op het terrein terecht zijn gekomen.