In de opgravingszone werden sporen van landelijke bewoning aangetroffen die op basis van het teruggevonden vondstmateriaal kunnen gedateerd worden in de metaaltijden en volle middeleeuwen.

Het oudste spoor in de opgravingszone is een greppel die op basis van het aangetroffen vondstmateriaal ruim in de metaaltijden gedateerd kan worden. Deze maakt waarschijnlijk deel uit van een erf dat zich ten noorden buiten het opgravingsterrein bevindt.

Hierna is het terrein onbewoond tot in de volle middeleeuwen. In deze periode wordt in het noordelijk deel van het terrein een landelijk woonerf opgericht. Een structuur met rechthoekig grondplan maakt deel uit van de oudste fase hiervan. Het is niet duidelijk of het gaat om een hoofdgebouw of bijgebouw. De structuur heeft een NO-ZW oriëntatie en een oppervlakte van ca. 70m². De zijwanden van de basisconfiguratie bestaan uit een enkelvoudige palenrij, die aan de korte zijden gesloten word door een sluitpaal in het midden. Er werd een C14-datering uitgevoerd op het houtskoolstaal van paalspoor S11. Dit onderzoek resulteerde in een datering van 95% tussen 990 en 1160 n.C. met een scherpere datering van 64% tussen 990 en 1050 n.C.

De bewoning op het erf loopt vermoedelijk nog door tot in de 13de eeuw. Getuige hiervan zijn een kuil/uitstrooiing die een grote hoeveelheid
pottenbakkersafval bevatte en een gefaseerd greppel- en grachtensysteem in het zuiden van het opgravingsterrein. Het grootste aandeel in het vormenspectrum van het pottenbakkersafval bestaat uit kogelpotten, een klein deel wordt ingevuld door pannen. Daarnaast werd nog een randfragment met bandoor als een imitatie van roodbeschilderd aardewerk, enkele fragmenten van tuitpotten en een randfragment van een kogelpot met opgetrokken en doorboorde rand aangetroffen.

De voorkomende randtypologieën bij de kogelpotten zijn te dateren tussen 1125-1225 n.C. Bij de pannen komt vrijwel enkel de eenvoudige randtypologie De Groote L 82 voor, te dateren tussen 1125 en 1300 n.C.

De greppels en grachten hebben naast een erfafbakenende en ruimtelijke indelingsfunctie ook een waterafvoerende functie. Het erf waartoe de greppels, grachten en structuur behoren, loopt nog verder door in noordelijke en westelijke richting. Na de opgave van het erf wordt de opgravingszone omgevormd tot landbouwgrond.

Een perceelsgracht uit de nieuwe tijden heeft in deze periode aan begrenzende en waterafvoerende functie. Bij de omvorming van het terrein naar landbouwgrond werd de originele bodemopbouw afgetopt en de podzolbodem mee opgenomen in de ploeglaag of afgegraven. Desondanks zijn de archeologische sporen algemeen genomen goed bewaard.