Zoals verwacht uit de resultaten van het archeologisch vooronderzoek met ingreep in de bodem werden Romeinse nederzettingssporen aangetroffen. Het betreft de archeologische resten van een hoofdgebouw, twee bijgebouwen, greppels, en een kuil. Op basis van het aangetroffen vondstenmateriaal wordt een datering in de midden Romeinse periode naar voor geschoven. Ter hoogte van de zuidelijke putwand werd in de bovenste vulling van een greppel een grote dump aan bouwafval teruggevonden. Het gaat hierbij om imbrices, tegulae, ijzeren nagels en brokken Doornikse kalksteen. Deze vondsten duiden op de afbraak van een gebouwstructuur. Deze vondsten kunnen mogelijk in verband gebracht worden met (de afbraak van) de gebouwplattegrond binnen het plangebied of een andere gebouwstructuur ten zuiden van de projectzone. Gezien de aanwezigheid van Doornikse kalksteen, gecombineerd met de grote hoeveelheid aangetroffen bouwmateriaal ten zuiden van het plangebied, stijgt het vermoeden dat er zich een steenbouw moet bevinden op deze locatie.

Opvallend echter was de vondst van een vroege tot midden bronstijdwaterkuil ten oosten van het Romeinse hoofdgebouw met de aanwezigheid van gecremeerde botresten in de vulling. In totaal werd zo’n 254gr gecremeerd bot onderworpen aan een fysisch antropologisch onderzoek. Hierbij kon op basis van de vorm en textuur van de fragmenten in combinatie met de aanwezigheid van een (fragment van) een tandwortel worden vastgesteld dat het om menselijk bot gaat. Het voorkomen van menselijk botmateriaal in een niet funeraire context in Vlaanderen is eerder zeldzaam.