Op het terrein werd het al snel duidelijk dat het om een brandrestengraf ging. Het betrof in vlak een rechthoekige kuil met afgeronde hoeken van 2,37 op 0,85 m met O-W oriëntatie. Het voorkomen ervan - vooral de nazakking - was door de sterke bioturbatie gevlekt (houtskool en leem).
Het onderzoek van de structuur leverde een lichtjes verdiept gedeelte op aan de westelijke kant, een zone van 1,2 op 0,75 m. Aan het opgravingsvlak manifesteerde dit gedeelte zich ook als wat donkerder. In het verdiept - van 15 naar 28 cm - gedeelte viel aan de zijkant een nisachtig afgewerkt gedeelte op, waarin een samengedrukte, beroete kookpot in lokaal, grijs, handgemaakt aardewerk was geplaatst.