De opgraving te Kuurne Sint Pietersstraat, op net iets meer dan 1.000 m², heeft interessante resultaten opgeleverd.
Ondanks de intense Romeinse occupatie binnen de gemeentegrenzen van Kuurne, zijn uit deze periode binnen het plangebied enkel een aantal houtskoolmeilers met zekerheid vastgesteld. Dit houdt in dat de locatie zich nabij hakhout of bosbestanden bevond, waar voldoende houtvoorraad voorhanden was om houtskool te produceren. Het is opvallend dat de meerderheid van de Romeinse sporen/vondsten zich voornamelijk in de omgeving van de Leie bevinden.

Het is vooral het volmiddeleeuws erf dat hier voor kenniswinst heeft gezorgd. Hoewel slechts een deel van een éénfasige bewoning is aangetroffen, kon deze relevante informatie leveren over het gebouwtype in deze periode, de functionele indeling van het erf, de relatie met landschap en omgeving
en de relatie in de tijd, met een hypothese over verschuivingen in woonlocatie doorheen de tijd. Dat het volmiddeleeuws erf slechts een enkele bewoningsfase vertegenwoordigt, is af te leiden uit een aantal elementen. Zo is de relatie tussen structuur 2 en schutting 1 duidelijk af te lezen uit de positie van de opening van de schuttingsgreppel ter hoogte van de middenas van structuur 2. Bovendien eindigt de schutting ook met een zware paal die in het verlengde is geplaatst van de wandpalen van structuur 2. Schutting 1 en 2 zijn ook gelijktijdig in gebruik geweest gezien schutting 2 op 70 cm van schutting 1 eindigt en dus duidelijk is gegraven op het ogenblik dat schutting 1 al aanwezig was. Deze schutting is op zijn beurt gericht op structuur 4 gezien ook hier de opening in de greppel in de middenas ligt van de structuur. Tenslotte lijken ook structuur 3 en 4 gelijktijdig gezien hun gelijklopende oriëntatie maar ook doordat greppel S1073 deze oriëntatie perfect volgt en ook centraal ligt tussen beide structuren.

De drie structuren zijn allen van hetzelfde type huisplattegrond, het hallenhuis, waarbij de dragende gebintepalen worden gesteund door de wandpalen die gepaard voorkomen met de gebintepalen. De basis van dit type huis wordt gevormd door minimaal drie, maar soms ook vier traveeën, dat veelal nog modulair wordt uitgebouwd. Deze uitbouw is hier te Kuurne nooit gebeurd. De basisconstructie was voor dit middeleeuws erf voldoende. Net door deze beperkte opbouw en het feit dat de wandpalen toch opmerkelijk minder diep zijn gefundeerd dan de gebintepalen, doet vermoeden dat het hier gaat om een vroeg voorkomen van dit type gebouwplattegrond. Hier wordt vermoedelijk de brug gemaakt tussen de vroegmiddeleeuwse traditie naar het optimum van het hallenhuis, waarvan de plattegrond te Aalter-Langevoorde een typevoorbeeld is. De datering van het aardewerk, met een dominantie in grijs aardewerk, plaatst het erf in een periode tussen het einde van de 10de tot het begin van de 12de eeuw.