Op basis van het bureauonderzoek geldt een middelhoge verwachting voor bewoningssporen uit de periode paleolithicum-mesolithicum alsook voor vindplaatsen uit de periode neolithicum-Romeinse periode. Voor bewoningssporen uit de middeleeuwen geldt enkel voor het zuidelijke deel van het tracé een middelhoge verwachting. Het beekdal van de IJse heeft een specifieke archeologische verwachting voor vondstcomplexen eigen aan beekdalen. In de omgeving van de middeleeuwse pachthoeve Farendijs is de verwachting op middeleeuwse sporen op basis van het uitgevoerde bureauonderzoek hoog tot zeer hoog. Op basis van de paleolandschappelijke boringen kan het plangebied worden onderverdeeld in zones met (relatief) intacte leembodems, sterk geërodeerde zones met dagzomend tertiair, colluviale bodems en verstoorde bodems. Deze zones zijn verspreid over het plangebied en staan in verband met de terreinmorfologie. Intacte en relatief intacte leembodems komen voor op de hoger gelegen plateaus, erosie op de hellingen en colluvium in de droogdalen. De verstoorde zones bevinden zich vooral in de directe nabijheid van de E411. In geen enkele boring zijn intacte vondstlagen of een afgedekt loopvlak aangetroffen. Ook zijn er binnen het pleistocene lösspakket geen begraven vegetatieniveaus aangetroffen die kunnen wijzen op een tijdelijke stabilisatie van het landschap tijdens het paleolithicum. Wel werd in een aantal boringen een sterk moerassige dalbodem aangetroffen.
Archeologische artefacten zijn in de boringen niet aangetroffen. Dit is echter niet verwonderlijk aangezien de boringen –uitgevoerd met een 7 cm diameter en een boorpuntsafstand van 50 m –niet zijn gezet om archeologische sites te karteren, maar wel om een paleolandschappelijk beeld te bekomen en aldus het archeologisch potentieel van het plangebied in te schatten.
Wel is tijdens de oppervlaktekartering tussen boring 107 en 108 een transversaalspits/dwarspijl uit de tweede helft van het neolithicum aangetroffen. Op korte afstand daarvan is ook een bewerkte kern gevonden. De vondsten zijn gedaan op 107 m +TAW, op de helling van een plateau dat omsloten wordt door twee droogdalen en de vallei van de IJse. Het is niet uitgesloten dat ze door hellingsprocessen enigszins verplaatst zijn.
