Tijdens het vooronderzoek en de opgraving aan de Melbeekstraat zijn delen van grotere nederzettingsarealen uit de metaaltijden en de volle/late middeleeuwen aangetroffen.

Tot de metaaltijden behoort één (schijnbaar) geïsoleerd spoor in de noordwestelijke hoek van het opgravingsareaal. Het betrof een kuil met houtskoolrijke vulling waarin zich talrijke fragmenten van handgevormd aardewerk bevonden. Een brokje houtskool uit de vulling van de kuil is met behulp van de 14C-methode met 95,4% zekerheid gedateerd in de periode tussen 370 BC en 200 BC (= eindfase van de midden-ijzertijd), wat overeenstemt met de vormtypologische variabiliteit van het ingezamelde aardewerk. De uitgraving is secundair gebruikt als dumpplaats voor (nederzettings)afval. Dit suggereert dat er toch resten van woonplaatsen uit de (midden-)ijzertijd aanwezig moeten zijn in de onmiddellijke omgeving van het spoor. Wellicht zijn deze resten gesitueerd op hoger gelegen gronden ten (noord)westen van het opgravingsareaal.

Er zijn ook nederzettingsresten uit de middeleeuwen aangetroffen, waaronder talrijke geïsoleerde bodemsporen (kuilen sensu lato) en spoorcombinaties in de vorm van greppelstructuren en (één of twee) plattegronden van bijgebouwen. Het vondstmateriaal uit de spoorvullingen geeft veelal een richtinggevende datering van het sporencomplex in de volle middeleeuwen (1000-1200 n. Chr.) en de beginfase van de late middeleeuwen (1200-1350 n. Chr.). De vindplaats kan worden gelinkt aan een “woonzone” van de middeleeuwse nederzetting die zich verder in zuidelijke richting uitstrekt, wellicht tot aan CAI-locatie 52627 waar een vol/laatmiddeleeuwse site met opperhof- en neerhofstructuur wordt vermoed. Een raadpleging van de historische kaarten (Ferrariskaart, Vandermaelenkaart en Atlas der Buurtwegen) leverde echter geen nuttige informatie op voor wat betreft de interpretatie van het aangetroffen sporenbestand aan de Melbeekstraat.