De voornaamste onderzoeksresultaten betreffen een vuursteenconcentratie (S2 en S3) en een kuil (S1). De kuil had alle uiterlijke kenmerken van een crematiegraf en werd dan ook als dusdanig onderzocht. In het grondspoor werd een scherf handgevormd aardewerk gevonden, een datering in de IJzertijd leek aannemelijk. Echter bleek het botmateriaal uit S1 allemaal dierlijk te zijn, vermoedelijk van een varken. Buitendien resulteerde het 14C-onderzoek in een ouderdom van 425-579 n. Chr. S1 wordt als een brand- of haardafvalkuil geïnterpreteerd. Deze datering is iets vroeger dan de absolute dateringen die beschikbaar zijn voor enkele vroegmiddeleeuwse structuren die aan de overzijde van het Binnenpad zijn aangetroffen (WA01, WA02 en KL01), met dateringen tussen 602 en 876 n. Chr, welke overigens goed overeenkomen met de datering die beschikbaar is voor de waterput die is aangetroffen ter hoogte van de huidige bibliotheek (660-781 n.Chr.). Ondanks de iets oudere datering is S1 mogelijk wel te relateren aan de resten die zijn opgegraven aan de overzijde van het Binnenpad en maakte het spoor vermoedelijk deel uit van een meerfasig vroegmiddeleeuws erf dat hier gelegen was.

De ingezamelde artefacten lijken te zijn gemaakt van Obourg- en Spiennesvuursteen en nog een derde grondstofgroep, vermoedelijk afkomstig uit het Bekken van Mons. De lithische concentratie vertoont kenmerken van de Federmesser-groep en de Ahrensburg-cultuur. Op basis van de beschikbare gegevens, onder andere de horizontale vondstverspreiding, wordt het ensemble geïnterpreteerd als een vuursteenatelier of -bewerkingsplaats. Gezien de afwijkende datering lijkt het ensemble niet aan het vuursteen dat aan de overzijde van het Binnenpad is gevonden, gerelateerd te kunnen worden. Het wordt echter niet uitgesloten dat beide sites toch gelijktijdig bestaan hebben.